Tukidydes z Aten
Tukidydes (gr. Thukydides ho Athenaios; ur. między 471 a 460 p.n.e., zm. między 404 a 393 p.n.e.) był greckim historykiem, znanym przede wszystkim jako autor monografii Wojna peloponeska.
Życiorys
Pochodził z zamożnej rodziny arystokratycznej, był synem Olorosa z Tracji. W trakcie wojny peloponeskiej, od 424 p.n.e., pełnił funkcję stratega na wyspie Tazos. Po niepowodzeniu przy odsieczy dla Amfipolis, Tukidydes udał się na 20-letnie dobrowolne wygnanie, z którego powrócił po zakończeniu wojny. Jego śmierć przypada na okres między zburzeniem murów Aten przez Lizandra w 404 r. p.n.e. a ich odbudową w 393 r. p.n.e., co sugeruje, że zmarł po 404 r. p.n.e.
Dzieło życia
Monografia Wojna peloponeska stanowi najważniejsze osiągnięcie Tukidydesa, w której opisał dzieje wojny do roku 411 p.n.e. Skupiał się wyłącznie na przebiegu konfliktu, relacjonując wydarzenia rok po roku, z intencją przedstawienia ich jak najwierniej. W przeciwieństwie do Herodota, Tukidydes nie interesował się geografiami ani etnografiami, a jego prace były skierowane do przyszłych polityków, dostarczając przykładów, które mogłyby pomóc w podejmowaniu decyzji.
Choć jego dzieło zostało zapomniane na Zachodzie po upadku cesarstwa rzymskiego, przetrwało w Cesarstwie Bizantyjskim. W XV wieku, dzięki uciekinierom z Konstantynopola, dotarło do Włoch, gdzie zostało przetłumaczone na łacinę i wydane w 1502 roku.
Innowacyjność i wpływ
Tukidydes w swoim dziele wprowadził nowatorskie podejście do problemu religii, odrzucając bezpośrednią ingerencję bogów w historię. Zastosował także metodę wnioskowania o przeszłości na podstawie współczesnych pozostałości, co przyczyniło się do obiektywizmu i krytycznego podejścia do źródeł. Te elementy zdefiniowały nowoczesne podejście do historiografii.
Wojna peloponeska jest więc cennym źródłem historycznym, które miało znaczący wpływ na rozwój współczesnej historiografii.
Bibliografia
- Słownik pisarzy antycznych, pod red. A. Świderkówny, Warszawa 2001.
