Trawunianie (Trebinianie)
Trawunianie, znani także jako Trebinianie, to plemię serbskie, które od I połowy VII wieku osiedliło się w górnej Dalmacji, w rejonie na północ i zachód od Dubrownika.
Pochodzenie
Pochodzenie Trebinian jest przedmiotem dyskusji. Mogli być one jednym z plemion sklawińskich, które w latach 609-615 opuściły swoje naddunajskie siedziby, lub plemieniem serbskim, które przybyło na Bałkany po 626 roku. Na Bałkanach doszło do wymieszania obu fal osadnictwa słowiańskiego, co doprowadziło do uformowania plemienia o serbskich tradycjach. Głównym grodem Trebinian było Trebinje, położone na północny wschód od Dubrownika.
Granice i Związek Plemienny
Trebinianie graniczyli z:
- Od południowego wschodu: Duklanami
- Od północnego zachodu: Zahumlanami
- Od południa: Konawlanami oraz bizantyńskim Dubrownikiem
W VII wieku Trebinianie weszli w skład związku plemiennego pod przewodnictwem Serbów zagorskich. Związek ten obejmował również Zahumlan, Konawlan oraz Narentan, a prawdopodobnie także Duklan. W miarę stabilizacji sytuacji na Bałkanach, związek przekształcił się w niezależne państwa plemienne.
Państwo Trebinian
Państwo Trebinian, znane jako Trawunia lub Trebinia, rządzone przez dynastię Beliciów, około połowy IX wieku stało się zależne od Serbii, wcześniej uzależniając Duklan. Do połowy XII wieku Trebinia była częścią rosnącego w siłę państwa Serbów zagorskich, które najpierw znane było jako Raszka, a później jako Serbia.
Podsumowanie
Trawunianie to plemię serbskie z bogatą historią, które odegrało istotną rolę w kształtowaniu się struktur plemiennych i państwowych na Bałkanach. Ich pochodzenie, granice i przynależność do związków plemiennych pokazują złożoność procesów migracyjnych i osadniczych w regionie.
