„`html
Trasa W-Z w Warszawie
Trasa W-Z, znana jako Trasa Wschód-Zachód, to pierwsza poważna inwestycja komunikacyjna w Warszawie po II wojnie światowej, zrealizowana w latach 1947-1949. Została oddana do użytku 22 lipca 1949 roku.
Charakterystyka Trasy
Trasa rozciąga się od ul. Radzymińskiej do zbiegu ulic Wolskiej i Młynarskiej, z całkowitą długością 6760 metrów. Kluczowym elementem jest tunel pod Krakowskim Przedmieściem, zaprojektowany w stylu socrealistycznym i wyłożony ceramiką.
Historia i Budowa
Budowa Trasy W-Z zmieniła układ ulic w Śródmieściu Warszawy. W jej trakcie zrealizowano wiele prac ziemnych, usuwając znaczne ilości gruzu i ziemi. Ukończenie budowy tunelu miało miejsce 7 grudnia 1948 roku.
Otwarcie
Oficjalne otwarcie Trasy W-Z miało miejsce 22 lipca 1949 roku, z towarzyszącymi wydarzeniami, takimi jak pochód osób zaangażowanych w budowę.
Inwestycje związane z Trasą W-Z
- Schody ruchome: Trzy ciągi schodów ruchomych, będące atrakcją turystyczną, zostały zainstalowane przy al. „Solidarności”.
- Mariensztat: Osiedle mieszkaniowe przodowników pracy wybudowane w latach 1948-1949, oddane do użytku równocześnie z trasą.
- Kino W-Z: Wybudowane w latach 1949-1950, działało do 1991 roku.
Znaczenie komunikacyjne
Trasa W-Z była kluczowa dla połączenia różnych części Warszawy, jednak obecnie niektóre odcinki są często zakorkowane. Władze miasta dążą do przekształcenia jej w główną trasę komunikacji miejskiej.
Modernizacje i Upamiętnienia
W ciągu lat Trasa W-Z przeszła wiele modernizacji, w tym remonty mostu Śląsko-Dąbrowskiego. Zachowały się także tablice upamiętniające budowę oraz architektów.
W kulturze masowej
- Nazwanie ciastka „wuzetką” na cześć trasy.
- Wspomnienie w piosence „Małe mieszkanko na Mariensztacie”.
- Bohater serialu „Dom” pracuje na budowie Trasy W-Z.
Podsumowanie
Trasa W-Z to nie tylko ważny element infrastruktury Warszawy, ale także symbol powojennej odbudowy miasta i jego rozwoju. Jej historia oraz charakterystyczne elementy architektoniczne czynią ją istotnym punktem na mapie stolicy.
„`