Trąbka słuchowa
Trąbka słuchowa, znana również jako przewód Eustachiusza, to kanał łączący jamę bębenkową ucha środkowego z górną częścią gardła. Jej główne funkcje to:
- wyrównywanie ciśnienia po obu stronach błony bębenkowej,
- odprowadzanie wydzielin z ucha środkowego do gardła,
- ochrona ucha środkowego przed bakteriami z nosogardła.
Upośledzenie funkcji trąbki może prowadzić do zapalenia ucha środkowego. Po raz pierwszy została opisana przez włoskiego anatomę Bartolomeo Eustachi.
Budowa
Trąbka słuchowa u dorosłych ma długość 3,5–4,5 cm. Składa się z dwóch części:
- 1/3 część kostna (przy jamie bębenkowej),
- 2/3 część chrzęstna (zbudowana z chrząstki sprężystej).
Najwęższe miejsce trąbki, zwane cieśnią, ma wymiary około 0,5–1 na 2 mm. U dzieci trąbka jest bardziej pozioma i ma przewagę części kostnej.
Część chrzęstna jest spłaszczona i nie przepuszcza powietrza, co uniemożliwia wyrównanie ciśnienia. Rozszerzenie jej światła następuje dzięki napięciu mięśnia napinacza podniebienia miękkiego podczas ziewania, połykania oraz przy nagłych zmianach wysokości. To działanie zapobiega pękaniu błony bębenkowej oraz poprawia przekaz fali dźwiękowej.
Występowanie
Trąbka słuchowa występuje u wszystkich ssaków, z wyjątkiem dziobaka australijskiego. Nie jest obecna u niektórych grup płazów, węży oraz niektórych jaszczurek. U krokodyli i ptaków przewody te łączą się przed ujściem do gardzieli w krótki wspólny przewód.
Podsumowanie
Trąbka słuchowa odgrywa kluczową rolę w funkcjonowaniu ucha środkowego, umożliwiając wyrównywanie ciśnienia oraz chroniąc przed infekcjami. Jej budowa i działanie mają istotne znaczenie dla zdrowia słuchu.
