Tomasz Sikorski
Tomasz Sikorski (19 maja 1939 – 12 listopada 1988) był polskim kompozytorem i pianistą, synem teoretyka i kompozytora Kazimierza Sikorskiego.
Życiorys
Sikorski studiował kompozycję oraz fortepian w PWSM w Warszawie w latach 1956–1963, a następnie uczył się u Nadii Boulanger w Paryżu (1965–1966). W latach 1963–1968 był wykładowcą w PWSM. Debiutował jako pianista na festiwalu „Warszawska Jesień” w 1962 roku, a w latach 1966–1974 pracował w Komisji Repertuarowej tego festiwalu. W 1967 roku założył zespół „Ad novum” i występował jako solista, prezentując głównie własne utwory. Ostatni raz wystąpił publicznie w 1981 roku podczas polskiego wykonania Hymnos.
W swoich wczesnych pracach eksperymentował z muzyką elektroniczną, tworząc utwory takie jak Echa II i Antyfony. Jego twórczość obejmowała zarówno utwory na fortepian, jak i kompozycje dla zespołów instrumentów różnorodnych. Sikorski był jednym z pionierów minimalizmu w Polsce, co przejawiało się w powtarzalności motywów i specyficznych strukturach dźwiękowych.
Twórczość
Utwory Sikorskiego charakteryzują się minimalistycznym podejściem, w którym materiał motywiczny i rytmiczny jest ograniczony. Przykładem jest utwór Samotność dźwięków, który składa się z jednego dźwięku, a powtarzane motywy zmieniają tempo. W Diafonii dwaj pianiści wykonują ten sam materiał dźwiękowy nierównocześnie, co również odzwierciedla jego innowacyjne podejście do kompozycji.
Romboid, symbol jego muzyki, pojawił się w utworze Prologues i odzwierciedlał nierównomierność elementów muzycznych. Sikorski był uważany za pierwszego polskiego minimalistę i zyskał popularność w latach dziewięćdziesiątych, zwłaszcza wśród młodych ludzi zafascynowanych nowoczesną muzyką.
Kompozycje
- Sonata na fortepian (1955-1962, niewydane)
- Concerto breve (1965)
- Holzwege (1972)
- Samotność dźwięków (1975)
- Choroba na śmierć (1976)
- Muzyka nasłuchiwania (1973)
- Hymnos (1979)
Pochówek
Tomasz Sikorski został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Bibliografia
- Grażyna Draus, Muzyka fortepianowa Tomasza Sikorskiego w świetle Teorii dezintegracji pozytywnej Kazimierza Dąbrowskiego, Warszawa 2016.
- Tomasz Piotrowski, Symbol i symbolizowanie w muzyce Tomasza Sikorskiego, „Przegląd Muzykologiczny” 2013 nr 9.
