Cienkowarstwowa chromatografia cieczowa (TLC)
Cienkowarstwowa chromatografia cieczowa, znana jako TLC (ang. thin layer chromatography), to technika analityczna używana do identyfikacji i oczyszczania mieszanin związków chemicznych. Proces ten opiera się na rozdzielaniu substancji chemicznych na bazie ich interakcji z fazą stacjonarną i eluentem.
Faza rozdzielcza
Faza stacjonarna, zwana złożem, jest umieszczana w formie cienkiej warstwy (0,01–2 mm) na płytkach wykonanych z różnych materiałów, takich jak szkło, aluminium czy tworzywo sztuczne. Rozdzielane substancje nanosi się punktowo na dolną krawędź płytki, a następnie umieszcza w komorze chromatograficznej zawierającej eluent, który nie powinien zanurzać naniesionych substancji.
Proces rozdzielania
Eluent, działając na zasadzie zjawiska kapilarnego, stopniowo przemieszcza się w górę płytki, co prowadzi do ruchu składników mieszaniny. Prędkość ich ruchu zależy od interakcji międzycząsteczkowych między składnikami a fazą stacjonarną oraz eluentem. Proces rozdzielania kończy się, gdy czoło eluentu dotrze do górnej krawędzi płytki.
Współczynnik Rf i detekcja
Wysokość, na jaką dotarły składniki, jest określana przez współczynnik Rf, który odzwierciedla ich naturę fizykochemiczną. W przypadku substancji bezbarwnych, ich obecność można wykrywać za pomocą różnych metod, takich jak:
- Światło UV
- Roztwory wywołujące (spryskiwanie lub zanurzanie płytki)
- Inne metody, np. wywoływanie w parach jodu
Preparatywna chromatografia cienkowarstwowa
W preparatywnej TLC stosuje się grubsze warstwy fazy stałej (1–2 mm). Po zakończeniu rozdziału, związki chemiczne zeskrobuje się z płytki razem ze złożem, a następnie wymywa się je odpowiednim rozpuszczalnikiem.
Bibliografia
Kategoria: Chromatografia
