Tkanka wzmacniająca
Tkanka wzmacniająca to grupa tkanek roślinnych, które zapewniają odporność na zginanie i rozciąganie, a także pomagają zachować kształt organów roślinnych. Ich struktura jest przystosowana do obciążeń mechanicznych występujących w środowisku lądowym, co jest kluczowe dla utrzymania stabilności roślin.
Rodzaje tkanek wzmacniających
Do tkanek wzmacniających zalicza się:
- Twardzica (sklerenchyma)
- Zwarcica (kolenchyma)
- Zdrewniała część ksylemu
Tkanki wzmacniające występują w postaci wiązek, a przestrzeń pomiędzy nimi wypełniona jest miękiszem. W łodygach wiązki te znajdują się blisko zewnętrznej powierzchni, a ich rozmieszczenie może różnić się w zależności od gatunku rośliny.
Typy układów tkankowych
Wyróżnia się kilka typów układów tkanek wzmacniających:
- Wiązki łykodrzewne otoczone sklerenchymą, która nie sięga epidermy.
- Wiązki łykodrzewne okryte sklerenchymą stykającą się z epidermą.
- Najbardziej wytrzymały typ, gdzie sklerenchyma otacza całą łodygę, typowy dla traw.
W liściach sklerenchyma występuje w pobliżu górnej i dolnej powierzchni. Kolenchyma, zbudowana z żywych komórek, ma wzmocnienia celulozowo-pektynowe, które różnią się w zależności od jej rodzaju. Kolenchyma kątowa posiada zgrubienia w kątowych częściach komórek, natomiast płatowa ma wzmocnienia pomiędzy warstwami komórek.
Budowa tkanek
Sklerenchyma składa się z martwych komórek inkrustowanych ligniną. Włókna sklerenchymatyczne mają wydłużony kształt, podczas gdy komórki kamienne (sklereidy) mogą mieć formę kulistą. Przykładami organizmów z komórkami kamiennymi są owoce gruszy.
Dzięki różnorodności tkanek wzmacniających rośliny są w stanie skutecznie radzić sobie z różnymi obciążeniami mechanicznymi oraz zachować swoją stabilność w zmiennych warunkach środowiskowych.
