Tkanka miejska
Tkanka miejska to termin używany w urbanistyce i socjologii, odnoszący się do regularnej struktury zabudowy charakterystycznej dla miast. Oznacza ona zwartą, gęstą zabudowę blokową, która jest zorganizowana wokół sieci ulic. W przeciwieństwie do tkanki miejskiej, przestrzenie mogą być również zorganizowane w formie budynków wolno stojących.
Tradycyjna tkanka miejska, znana z XIX i wczesnego XX wieku, charakteryzuje się równomiernym podziałem na parcele oraz wyraźnie zdefiniowanymi przestrzeniami ulicznymi, placami i dziedzińcami. Pomimo wymiany obiektów budowlanych, zasadnicza struktura pozostaje nienaruszona. W tkance miejskiej wyróżniają się także pozytywnie kształtowane przestrzenie publiczne oraz negatywna masa zabudowy, która je otacza.
Warto zauważyć, że termin tkanka miejska bywa używany nieprecyzyjnie, często jako synonim struktury zabudowy lub ogólnej zabudowy.
Tkanka miejska według Lefebvre’a
Francuski filozof Henri Lefebvre wprowadził pojęcie tkanki miejskiej (tissu urbain) w 1968 roku w swojej pracy Le droit à la ville. Lefebvre krytycznie odnosił się do przeszczepiania miejskich struktur do obszarów podmiejskich, argumentując, że narzuca to mieszkańcom miejski styl życia. Współczesne miasta, w przeciwieństwie do historycznych, mogą nie mieć wyraźnych centrów.
Podsumowanie
- Tkanka miejska to regularna struktura zabudowy urbanistycznej.
- Charakteryzuje się zwartą zabudową blokową i siecią ulic.
- Wprowadzone przez Lefebvre’a pojęcie krytykuje przeszczepianie miejskich wzorców do obszarów podmiejskich.
- Współczesne miasta mogą mieć mniej wyraźne centra niż te historyczne.
