Tigranes II Wielki
Tigranes II, znany jako Tigranes Wielki (ur. 138, zm. 55 p.n.e.), był królem Armenii z dynastii Artaksydów w latach 95-55 p.n.e. Jego panowanie przypadło na czas, gdy Armenia zyskała status mocarstwa regionalnego.
Wczesne życie i wstąpienie na tron
Jako dziecko, Tigranes przebywał na dworze króla Partii, Mitrydatesa II, jako zakładnik. Po powrocie do Armenii i przejęciu władzy, rozpoczął ekspansję terytorialną swojego królestwa, zdobywając poparcie Partów.
Rozwój potęgi Armenii
Tigranes zbudował silny sojusz z Mitrydatesem VI Eupatorem, królem Pontu, co umocnił małżeństwem z jego córką, Kleopatrą. W wyniku jego działań Armenia stała się potężnym państwem, anektując obszary należące do Partów i Seleucydów, w tym Syrię, Cylicję i Fenicję.
Stolica i tytuł
Nową stolicę, Tigranocertę, ustanowił jako symbol swojej potęgi i przyjął tytuł „króla królów”.
Konflikty z Rzymem
W 72 roku p.n.e. Tigranes udzielił azylu Mitrydatesowi Eupatorowi, co doprowadziło do interwencji Rzymian. Armia pod dowództwem Lukullusa dwukrotnie pokonała Tigranesa w latach 69 i 68 p.n.e. Największa porażka miała miejsce w 69 roku p.n.e. pod Tigranocertą.
Ostateczny upadek
W 66 roku p.n.e. Tigranes został zmuszony do kapitulacji przez Pompejusza Wielkiego, który jednak okazał mu łaskawość, pozwalając mu zachować tron Armenii w zamian za daninę wynoszącą 6 tysięcy talentów srebra. Tigranes musiał jednak zrzekać się zdobytych ziem.
