Tiazydy – Diuretyki Tiazydowe
Tiazydy to grupa leków moczopędnych o budowie sulfonamidowej, będących pochodnymi benzotiadiazyny.
Historia
Tiazydy zostały odkryte podczas poszukiwań skuteczniejszych inhibitorów anhydrazy węglanowej od acetazolamidu.
Mechanizm Działania
Tiazydy działają poprzez hamowanie białkowego kotransportera sodowo-chlorkowego w cewce dalszej nefronu. To prowadzi do zmniejszenia wchłaniania sodu i chloru, co skutkuje zwiększonym wydalaniem sodu oraz wody. Dodatkowo, następuje zwiększone wydalanie potasu i magnezu oraz zatrzymanie wapnia.
Efektywność
Maksymalna efektywność tiazydów wynosi około 15%, co oznacza, że wydalanie sodu zwiększa się o ten procent w wyniku działania tych leków.
Leki Należące do Grupy
- Tiazydy:
- Hydrochlorotiazyd
- Bendroflumetiazyd
- Bemetyzyd
- Analogi tiazydów:
- Mefruzyd
- Chlorotalidon
- Ksyamid
- Klopamid
- Indapamid
- Chlorotiazyd
Podstawowe Wskazania
- Niewydolność serca
- Nadciśnienie tętnicze
- Marskość wątroby z wodobrzuszem
- Niewydolność nerek (GFR > 30 ml/min/1,73 m²)
- Zespół napięcia przedmiesiączkowego
Przeciwwskazania
- Ciężka niewydolność nerek (GFR < 30 ml/min/1,73 m²)
- Ciężka niewydolność wątroby
- Ciężkie zaburzenia elektrolitowe (hipokaliemia, hiponatremia, hiperkalcemia)
- Uczulenie na sulfonamidy
- Zatrucie glikozydami nasercowymi
- Ciąża i okres karmienia piersią
Działania Niepożądane
- Zaburzenia elektrolitowe (hiponatremia, hipokaliemia)
- Odwodnienie i ostra niewydolność nerek
- Spadek ciśnienia tętniczego
- Wzrost ryzyka zakrzepowo-zatorowego
- Hiperglikemia
- Wzrost cholesterolu LDL
- Zaburzenia w obrazie krwi (rzadko)
Możliwe Interakcje
Spadek stężenia potasu w surowicy może prowadzić do interakcji z glikozydami nasercowymi. Jednoczesne stosowanie diuretyków pętlowych lub glikokortykosteroidów może nasilać hipokaliemię.
