Thomas Bernhard
Thomas Bernhard (1931-1989) był austriackim pisarzem i dramaturgiem, uznawanym za jednego z najważniejszych twórców literatury niemieckojęzycznej. Jego proza została określona jako „największe literackie osiągnięcie od czasu drugiej wojny światowej”.
Życiorys
Bernhard przyszedł na świat jako nieślubne dziecko w Heerlen w Holandii. Większość dzieciństwa spędził w Wiedniu oraz w Seekirchen, a po ślubie matki osiedlił się w Bawarii. Po zakończeniu edukacji w 1947 roku, zmagał się z sarkoidozą, co skłoniło go do długotrwałego pobytu w sanatorium. W latach 1955-1957 studiował aktorstwo, a następnie skupił się na pisaniu. W 1965 roku osiedlił się w Ohlsdorfie, gdzie zmarł. W swoim testamencie zakazał wystawiania swoich dzieł w Austrii do 2059 roku.
Twórczość
Bernhard był osobą kontrowersyjną, często krytykowaną w Austrii, ale docenianą za granicą. Jego prace koncentrują się na tematach samotności, izolacji i dążeniu do doskonałości, co często prowadzi do samozniszczenia. Charakterystyczne dla jego stylu są monologi bohaterów, którzy w swoich tyradach krytykują społeczeństwo. Wiele z jego dzieł, takich jak „Przyczyna”, „Suterena” i „Oddech”, ma autobiograficzny charakter.
Bernhard wywoływał skandale, nawet podczas odbioru nagród, co przyczyniło się do jego sławy. Jego powieść „Holzfällen” była przez lata niepublikowana z powodu oskarżeń o zniesławienie.
Bernhard w Polsce
W Polsce jego twórczość zyskała popularność dzięki inscenizacjom Krystiana Lupy, który adaptował wiele jego dzieł, w tym „Kalkwerk” i „Rodzeństwo”. Mimo to, Bernhard pozostaje stosunkowo mało znany wśród szerszej publiczności, chociaż wiele jego utworów zostało przetłumaczonych na język polski.
Wybrane dzieła
Proza
- Mróz, 1963
- Kalkwerk, 1970
- Wycinka, 1984
- Wymazywanie, 1986
Dramaty
- Ignorant i szaleniec, 1972
- Plac Bohaterów, 1988
Poezja
- In hora mortis, 1958
Bernhard pozostaje ważną postacią literacką, której wpływ na współczesną literaturę i teatr jest niezaprzeczalny.