|gatunek = rock eksperymentalny, rock alternatywny.
Po kolejnej serii koncertów (m.in. występy w słynnym klubie The Boston Tea Party w Bostonie), grupa wydała 30 stycznia 1968 roku drugi album White Light/White Heat. Kolejny brak komercyjnego sukcesu zmusił grupę do intensywnych tras koncertowych.
We wrześniu 1968 roku odszedł od grupy John Cale. Rozpoczął karierę solową i został producentem (Nico, The Stooges itd.). Na jego miejsce przyszedł basista, klawiszowiec i wokalista Doug Yule z zespołu Glass Menagerie. 4 października odbył się pierwszy koncert z jego udziałem w klubie La Cave w Cleveland.
W marcu 1969 roku zespół wydał swój trzeci album The Velvet Undeground i ruszył w długą serię występów. Ich plonem był dwupłytowy album Live 1969 wydany w kwietniu 1974 roku. W kwietniu 1970 roku Maureen Tucker wzięła przerwę na urodzenie dziecka. Grupa występowała jako trio – Yule został także perkusistą. Po dwóch miesiącach zaangażowali jako perkusistę młodszego brata Douga Youle’a – Billa Youle’a, który grał w zespole przez dwa miesiące do powrotu w październiku Maureen Tucker. Bill Youle wrócił do szkoły.
Od 24 czerwca do 28 sierpnia zespół występował w nowojorskim klubie The Max’s Kansas City. Koncertowe nagrania z tego klubu zostały wydane 30 maja 1972 roku na albumie Live at Max’s Kansas City. We wrześniu 1970 roku ukazał się ich album Loaded. Niestety, latem – przed ukazaniem się tej płyty – odszedł z zespołu Lou Reed. Po 2-letnim okresie przerwy rozpoczął karierę solową. W sierpniu 1970 roku został zastąpiony przez basistę i wokalistę Walta Powersa. Ten skład dotrwał do czerwca 1971 roku, gdy Powers spadł ze schodów i złamał szczękę. Na kilka koncertów został zastąpiony przez Larry’ego Estridge’a.
W sierpniu 1971 roku odszedł z zespołu Sterling Morrison, który po doktoracie z filozofii został profesorem na uniwersytecie w Teksasie. Zastąpił go Willie Alexander.
Grudzień 1971 roku to właściwie koniec istnienia zespołu. Doug Yule kontynuował karierę z nowymi muzykami i w lutym 1973 roku wydał swój solowy album Squeeze, pomyłkowo firmowany przez Velvet Underground.
Wspólne inicjatywy muzyków po rozwiązaniu grupy
* 29 stycznia 1972 roku John Cale, Lou Reed i Nico w klubie Bataclan w Paryżu
* 3 stycznia 1989 roku występ w składzie John Cale, Lou Reed i Maureen Tucker w Brooklyn Academy of Music, Brooklyn NY – Songs for Drella. Ukazała się płyta i wideo z tym programem poświęconym Warholowi.
* 15 czerwca 1990 roku John Cale, Lou Reed, Sterling Morrison i Maureen Tucker występują w Fondation Cartier w Jouy-En-Josas, Francja
* 20 lutego 1992 roku Lou Reed, Sterling Morrison i Maureen Tucker w Casino De Paris, Francja
* 5 grudnia 1992 roku John Cale, Lou Reed i Sterling Morrison na New York University.
* Czerwiec–lipiec 1993 roku, europejskie tournée w oryginalnym składzie: Lou Reed, John Cale, Sterling Morrison i Maureen Tucker. Wielka Brytania, Niemcy, Holandia, Czechy (w Pradze – zaproszenie od prez. Vaclava Havla), Francja, Szwajcaria, Dania, Włochy. Plonem jest podwójny album Live MCMXCIII oraz DVD Velvet Redux Live MCMXCIII
* 18 i 19 listopada 1994 John Cale, Sterling Morrison i Maureen Tucker w Andy Warhol Museum w Pittsburghu,
* 17 stycznia 1996 roku John Cale, Lou Reed i Maureen Tucker w The Waldorf Astoria w Nowym Jorku z okazji wprowadzenia grupy do Rockowego Panteonu Sławy (11th Rock and Roll Hall of Fame).
Muzycy
* Lou Reed – gitara, śpiew, instrumenty klawiszowe
* John Cale – altówka, instrumenty klawiszowe, gitara basowa, śpiew
* Sterling Morrison – gitara, gitara basowa, śpiew
* Maureen Tucker – perkusja
* Nico – śpiew
* Doug Yule – gitara basowa, śpiew, instrumenty klawiszowe, gitara, perkusja
* Willie Alexander, ps. „Loco” – instrumenty klawiszowe, śpiew
* Angus Maclise – perkusja
* Billy Yule – perkusja
* Walt Powers – gitara basowa, śpiew
* Larry Estridge – gitara basowa
Dyskografia
Albumy
; Oficjalne albumy studyjne
* The Velvet Underground and Nico ( marzec 1967 ) Verve 5008
* White Light/White Heat (styczeń 1968) Verve
* The Velvet Underground (marzec 1969) MGM SE 4617
* Loaded (wrzesień 1970) Cotillion 9034
* Squeeze (luty 1973) Polydor 2383 180 – solowy projekt Douga Yule’a pomyłkowo firmowany przez VU
* VU (luty 1985) Polygram 823 299
* Another View (1986) Polygram 829 405-1
* The Best of the Velvet Underground (1989) Polygram 841 164-2
* What Goes On (1993) – zawiera także nagrania koncertowe
* Peel Slowly and See (5 CD) (1995) Polydor 31452 7080-2 – zawiera także nagrania koncertowe
* Loaded: Fully Loaded Edition (1997) Rhino Atlantic R2 72563
; Oficjalne albumy koncertowe
* Live at Max’s Kansas City (maj 1972) Cotillion SD 9500
* Live 1969 (album VU) (kwiecień 1974) Mercury SRM 2-7504 (2LP)
* What Goes On (1993) – zawiera także nagrania studyjne
* Peel Slowly and See (1995) – zawiera także nagrania studyjne
* Bootleg Series, Volume 1: The Quine Tapes (3 CD) (2001) Polydor 314 589 067-2
* Live at Max’s Kansas City (2004) – wydanie poszerzone
* Live MCMXCIII (październik 1993) Sire Warner Bros. 9 45464-2 – wersje 1-dyskowa (Warner Brothers 9332 45465-2) i 2-dyskowa (Warner Bros. 9362 45464-2)
Single
Jeśli nie zaznaczono rozmiaru, singiel jest 7-calowy
; Single amerykańskie
* „Loop” (12. 1966) – 7-cal. jednostronna giętka płytka dołączona do magazynu Aspen No.3. Nowy Jork, Nowy Jork
* Bez tytułu (b.d.) – 7-cal. giętka płytka dołączona do Andy Warhol’s Index Book zawierająca dyskusję muzyków VU o tej książce na tle odtwarzanego pierwszego albumu VU. Zdjęcie na płytce przedstawia portret Lou Reeda
* „All Tomorrow’s Parties / I’ll Be Your Mirror” (10.1966) Verve 10427
* „Sunday Morning / Femme Fatale” (12.1966) Verve 10466
* „White Light White Head / Here She Comes Now” (3.1968) Verve 10560
* „Here She Comes Now / I Heard Her Call My Name” (3.1968) Verve 10560 – (tylko promocyjny singiel, niewydany komercjalnie)
* „What Goes On Now / Jesus” (1969) MGM 14057
* „Who Loves the Sun / Oh Sweet Nuthin’” (1970) Cotillion 44107
; Single brytyjskie
* „Who Loves the Sun / Sweet Jane” (4.1971) Atlantic 2091 088
* „Candy Says / Waiting for the Man / Run Run Run” (6.1973) MGM 2006 283
* „Sweet Jane / Rock and Roll” (8.1873) Atlantic K 10339
* „White Light White Heat / Heroin / Venus in Furs / Waiting for the Man” (12-cal.) (1981) Polydor POSPX 398
* „Heroin / Venus in Furs / Waiting for the Man / Run Run Run” (12-cal.)(10.1982) Polydor POSPX 603
* „Waiting for the Man / Heroin” (12-cal.) (3.1988) Old Gold OG 4049
* „Venus in Furs / All Tomorrow’s Parties” (12-cal.) Old Gold OG 4051 – „All Tomorrow’s Parties” jest wersją z alternatywnym miksowaniem
* „Venus in Furs / Waiting for the Man” (koncertowy) (2.1994) Warner Bros. W 0224 – także jako kasetowy singiel W 0224C
* „Venus in Furs / Sweet Jane / Heroin / Waiting for the Man” CD (2.1994) Warner Bros. W 0224CD
Wideografia
* Velvet Redux Live MCMXCIII
Przypisy
Bibliografia
* Clinton Heylin: All Yesterdays’ Parties. The Velvet Underground in Print 1966–1971. Da Capo Press: Cambridge 2006. Str. 278
* Victor Bockris, Gerard Malanga: Up-tight. The Velvet Underground Story. Cooper Square Press: Nowy Jork 2003. Str. 144
Linki zewnętrzne
*
Kategoria:Amerykańskie zespoły rocka alternatywnego
Kategoria:Amerykańskie zespoły artrockowe
Kategoria:Członkowie Rock and Roll Hall of Fame
Kategoria:Lou Reed
