Minia ołowiowa (Tetratlenek triołowiu)
Minia ołowiowa, znana również jako tetratlenek triołowiu, to nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków mieszanych, w którym ołów występuje na II i IV stopniu utlenienia. Jej wzór sumaryczny to Pb3O4, a masa molowa wynosi 685,60 g/mol. Związek ten przyjmuje postać czerwonych kryształów o dużej gęstości wynoszącej około 8,92 g/cm³.
Właściwości fizyczne
- Wygląd: Czerwone kryształy
- Gęstość: 8,92 g/cm³
- Rozpuszczalność: Nierozpuszczalna w wodzie, rozpuszczalna w gorącym kwasie solnym, nierozpuszczalna w etanolu
- Temperatura topnienia: 830°C
- Układ krystalograficzny: Tetragonalny
Zastosowanie minii ołowiowej
Minia ołowiowa jest szeroko stosowana w przemyśle, w tym:
- Jako pigment antykorozyjny w farbach podkładowych, zabezpieczający żelazo przed korozją poprzez utlenianie powierzchniowe.
- W hutnictwie szkła.
- Do wytwarzania kitów.
Ze względu na obecność ołowiu, minia jest substancją toksyczną, co należy uwzględnić w jej zastosowaniach i przechowywaniu.
Produkcja minii ołowiowej
Minia ołowiowa może być otrzymana poprzez utlenienie tlenku ołowiu (PbO) lub ołowiu metalicznego.
Informacje dodatkowe
- Numer CAS: 1314-41-6
- LD50: 630 mg/kg (szczur, dootrzewnowo)
Nazwa „minia” pochodzi od rzeki Miño w Hiszpanii, gdzie znajdowały się pierwsze eksploatowane złoża tego związku. Struktura krystaliczna minii zawiera oktaedry PbIVO6 oraz nieregularne piramidy PbIIO4.
W związku z właściwościami i zastosowaniami, minia ołowiowa odgrywa ważną rolę w różnych branżach, ale jej toksyczność wymaga ostrożnego obchodzenia się z nią.
