Tetrachlorometan
Tetrachlorometan, znany również jako czterochlorek węgla, to organiczny związek chemiczny z grupy halogenoalkanów. Jest to w pełni chlorowana pochodna metanu, która była powszechnie stosowana jako rozpuszczalnik do ekstrakcji tłuszczów oraz jako dodatek do środków czyszczących i farb. Do lat 80. XX wieku używano go również jako środka gaśniczego.
Odkrycie
Tetrachlorometan został odkryty w 1840 roku przez francuskiego chemika Henriego Victora Regnault.
Zastosowanie
Obecnie stosowanie tetrachlorometanu jest znacznie ograniczone z powodu jego toksyczności i negatywnego wpływu na środowisko. Opary tego związku są szkodliwe dla dróg oddechowych, a kontakt z cieczą może prowadzić do podrażnień. Tetrachlorometan jest hepatotoksyczny i stwarza zagrożenie dla zdrowia w wyniku długotrwałego narażenia. Może również wpływać na warstwę ozonową. Mimo to, nadal jest używany jako rozpuszczalnik w analizie chemicznej oraz w syntezach laboratoryjnych.
Właściwości fizyczne
W temperaturze pokojowej tetrachlorometan jest bezbarwną cieczą o słodkawym zapachu. Jest niepalny, słabo rozpuszczalny w wodzie, ale dobrze rozpuszcza oleje i tłuszcze. Jego gęstość wynosi 1,59 g/cm³. Opary są cięższe od powietrza, co czyni je przydatnymi w gaśnicach.
Właściwości chemiczne
Tetrachlorometan wykazuje lekkie właściwości utleniające i jest stosowany w syntezach chemicznych, takich jak reakcja Appela, gdzie reaguje z alkoholem w obecności trifenylofosfiny.
Produkcja
Produkcja tetrachlorometanu odbywa się głównie poprzez fotochemiczne chlorowanie metanu w wysokiej temperaturze (około 400 °C) lub przez działanie chloru na disiarczek węgla w obecności katalizatorów.
