Test rozetkowy
Test rozetkowy jest metodą stosowaną do różnicowania limfocytów T od innych populacji komórek limfoidalnych. Procedura polega na mieszaniu zawiesiny komórek zawierającej limfocyty z czerwonymi krwinkami owcy (SRBC).
W wyniku tego połączenia, limfocyty T łączą się z SRBC, co na mikroskopowym obrazie objawia się tworzeniem tzw. „rozetek”. W takiej strukturze, pojedynczy limfocyt jest otoczony co najmniej trzema krwinkami czerwonymi.
Choć test rozetkowy był kiedyś powszechnie stosowany, obecnie do identyfikacji populacji i subpopulacji limfocytów coraz częściej wykorzystywane są nowoczesne metody, takie jak cytometria przepływowa, opierająca się na przeciwciałach monoklonalnych.
Mechanizm działania
Podstawą działania testu rozetkowego jest obecność białka CD2 na powierzchni limfocytów T. Cząsteczka ta nie występuje na innych komórkach limfoidalnych, a jej funkcją jest specyficzne wiązanie się z białkiem LFA-3. Erytrocyty owcy zawierają białko o podobnej strukturze do LFA-3, co umożliwia ich połączenie z CD2 na limfocytach T. Efektem tego jest powstawanie rozetek.
Podsumowanie
- Test rozetkowy służy do identyfikacji limfocytów T.
- Procedura polega na mieszaniu komórek z czerwonymi krwinkami owcy.
- Tworzenie rozetek jest wynikiem specyficznego wiązania białek.
- Nowoczesne metody, takie jak cytometria przepływowa, zastępują test rozetkowy.
Test rozetkowy, choć historycznie istotny, jest obecnie mniej używany w praktyce ze względu na rozwój nowych technologii diagnostycznych.
