Termos
Termos to naczynie o podwójnych ściankach, w którym znajduje się szczelna przestrzeń z próżnią techniczną. Jego głównym zadaniem jest przechowywanie substancji w temperaturach znacznie różniących się od temperatury otoczenia.
Historia
Próżniowe naczynie zostało wynalezione w końcu XIX wieku przez Jacques-Arsène d’Arsonvala, a niezależnie w 1892 roku przez Jamesa Dewara. Początkowo naczynia Dewara służyły do przechowywania skroplonych gazów w laboratoriach.
W 1907 roku Reinhold Burger opatentował metalową obudowę dla naczynia Dewara, co umożliwiło jego zastosowanie w gospodarstwach domowych. W tym samym roku marka Thermos została sprzedana trzem niezależnym firmom.
Konstrukcja i zasada działania
Kluczowym elementem termosu jest naczynie Dewara, które składa się z cylindrycznego szklanego korpusu o podwójnych ściankach pokrytych srebrnym lustrem. Próżnia między ściankami minimalizuje przewodność cieplną, co ogranicza wymianę ciepła przez konwekcję oraz przewodnictwo.
Termosy są zazwyczaj zamykane korkiem z materiału izolacyjnego. W domowych zastosowaniach mają pojemność do 1-2 litrów, a dawniej były produkowane głównie ze szkła. Obecnie metalowe termosy, choć mają gorsze właściwości izolacyjne, zyskują na popularności ze względu na ich wytrzymałość.
W laboratoriach używa się zarówno szklanych, jak i metalowych termosów do przechowywania niskowrzących cieczy oraz próbek wymagających niskich temperatur. Pojemności tych termosów mogą sięgać od 100 ml do 1000 l dla zastosowań specjalistycznych.
Podsumowanie
- Termos to naczynie o podwójnych ściankach z próżnią, służące do przechowywania substancji w ekstremalnych temperaturach.
- Wynaleziony przez d’Arsonvala i Dewara, stał się popularny dzięki metalowej obudowie opatentowanej przez Burgara.
- Kluczowym elementem jest naczynie Dewara, które minimalizuje wymianę ciepła.
- Obecnie dostępne są termosy zarówno szklane, jak i metalowe, z różnymi pojemnościami do zastosowań domowych i laboratoryjnych.
