Tercyna
Tercyna, znana również jako terza rima, to forma poetycka składająca się z trzech wersów, zazwyczaj jedenastozgłoskowych. Rymy w tercynie są ze sobą powiązane w układzie: aba, bcb, cdc, ded i tak dalej. Przykładem jej zastosowania w literaturze jest fragment z wiersza Juliusza Słowackiego, w którym autor opisuje Rzym.
Tercyna nie tylko odnosi się do pojedynczej strofki, ale także może stanowić układ stroficzny w większym dziele, w którym liczba zwrotek nie jest z góry określona. Tego rodzaju kompozycję zastosował Dante w Boskiej komedii, co czyni go uważanym za twórcę tej formy.
Zastosowanie w literaturze polskiej
Tercyna była wykorzystywana przez polskich poetów, takich jak Leopold Staff w wierszu O strzesze naszej. W polskiej poezji tercyny często występują w sonetach, gdzie rymy przyjmują układ abba abba cdc dcd, lub w szczególnych sonetach tercynowych o układzie aba bcb cdc ded ee. Przykłady takich sonetów można znaleźć u Percy’ego Bysshe Shelley’a (Oda do wiatru zachodniego), Roberta Frosta (Acquainted with the night) oraz Jana Kasprowicza w cyklu Cisza wieczorna.
Przykłady wierszy
- Rzym – Juliusz Słowacki
- Cisza wieczorna – Jan Kasprowicz
Bibliografia
Stanisław Sierotwiński, Słownik terminów literackich, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1970.
