Teoria Rekapitulacji
Teoria rekapitulacji, znana również jako teoria biogenetyczna, została opracowana w 1864 roku przez Friedricha Müllera i rozwinięta w 1866 roku przez Ernsta Haeckela. Koncepcja ta zakłada, że każdy przedstawiciel danego gatunku przechodzi w swoim rozwoju embrionalnym etapy, które odzwierciedlają historię ewolucyjną tego gatunku.
Główne założenia teorii
Podstawowym założeniem teorii rekapitulacji jest stwierdzenie, że rozwój osobniczy (embriogeneza) odzwierciedla rozwój filogenezy, czyli ewolucyjnej historii gatunku. Oznacza to, że rozwój jednostki ma naśladować etapy, przez które przeszedł jej przodek w toku ewolucji.
- Rozwój embrionalny odzwierciedla historię ewolucyjną.
- Każdy osobnik przechodzi podobne etapy rozwoju jak jego przodkowie.
- Koncepcja ta łączy biologię rozwoju z teorią ewolucji.
Teoria rekapitulacji miała istotny wpływ na zrozumienie relacji między rozwojem osobniczym a ewolucją, chociaż współczesna biologia uznaje, że jej założenia są zbyt uproszczone i nie zawsze trafne.
