Teoria fal Elliotta
Teoria fal, stworzona w latach 30. XX wieku przez amerykańskiego księgowego Ralpha Elliotta, integruje psychologię uczestników rynku w analizę ruchów cen akcji. Elliott zauważył, że decyzje rynkowe są wynikiem informacji, które z kolei wpływają na kolejne działania inwestorów.
Historia
Pierwszą publikacją na temat teorii fal była książka „The Wave Principle” autorstwa Charlesa J. Collinsa, oparta na tekstach Elliotta. W 1939 roku Elliott opublikował serie artykułów w „Financial World”, które rozwijały jego koncepcje. Uważał, że jego teoria uzupełnia teorię Dowa. W 1946 roku napisał kluczowe dzieło „Nature’s Law – The Secret of the Universe”. Teoria została oparta na analizie indeksu Dow Jones Industrial Average.
Podstawowe założenia
Teoria fal Elliotta zakłada, że ceny akcji zmieniają się w cyklach, które opierają się na ciągu Fibonacciego. Kluczowe elementy tej teorii to:
- Kształt fal: Określenie formacji fali jest kluczowe dla analizy.
- Proporcje: Umożliwiają określenie zasięgu ruchów cen.
- Czas: Relacje czasowe potwierdzają wcześniejsze analizy.
Rynki poruszają się według określonej liczby szczytów i dołków. Wzrost wymaga pięciu fal, podczas gdy spadek zaledwie trzech. Cały cykl składa się z ośmiu fal: pięciu wzrostowych (1-5) i trzech spadkowych (A, B, C). Fale 1, 3, 5 to fale impulsu, a fale 2 i 4 są falami korygującymi. Każda fala składa się z fal niższego poziomu i jest jednocześnie częścią fal wyższego poziomu. Proporcje Fibonacciego służą do określenia zasięgu fal.
Teoria fal Elliotta sprawdza się najlepiej na rynkach z dużą liczbą uczestników.
Podsumowanie
Teoria fal Elliotta to istotne narzędzie w analizie technicznej, które pomaga zrozumieć dynamikę rynku poprzez uwzględnienie psychologii inwestorów oraz matematycznych wzorców. Jej zastosowanie jest szczególnie efektywne w kontekście rynków o wysokiej aktywności.
