Teodozjusz II
Teodozjusz II, Flavius Theodosius, urodził się 10 kwietnia 401 roku i zmarł 28 lipca 450 roku. Był najstarszym synem cesarza Arkadiusza oraz wnukiem Teodozjusza I Wielkiego. Od 408 do 450 roku pełnił funkcję cesarza wschodniorzymskiego.
Życiorys
Teodozjusz II został cesarzem w wieku 7 lat, a jego koronacja miała miejsce niedługo po jego narodzinach w 402 roku. W czasie swojego panowania pozostawał pod wpływem kobiet, w tym swojej siostry Pulcherii oraz żony Eudokii. Jego rządy były zdominowane przez doradców, szczególnie prefekta pretorium Antemiusza.
W trakcie jego panowania występowały napięcia religijne, takie jak burzenie synagog oraz teologiczne spory związane z nestorianizmem. Teodozjusz podejmował działania dyplomatyczne mające na celu zminimalizowanie zagrożenia ze strony Hunów.
W latach 412–439 zrealizował budowę Muru Teodozjańskiego, który uczynił Konstantynopol jedną z największych warowni ówczesnego świata. Fragmenty tego muru przetrwały do dziś.
W latach 421–422 Teodozjusz prowadził wojnę z imperium Sasanidów. Po śmierci stryja Honoriusza w 423 roku, zaangażował się w konflikt z cesarstwem zachodniorzymskim, wspierając roszczenia do tronu ciotki Galii Placydii. W 425 roku obalił cesarza Jana i na tron zachodni wprowadził Walentyniana III.
W 429 roku powołał komisję do zebrania ustaw wydanych przez Konstantyna Wielkiego i jego następców. Efektem tej pracy było ogłoszenie Codex Theodosianus w 438 roku. Zwołał również sobór w Efezie w 431 roku, mający na celu rozwiązanie sporów teologicznych dotyczących natury Jezusa, co wzmocniło kult Matki Bożej.
W 425 roku powstał uniwersytet w Konstantynopolu, a w 438 roku Teodozjusz usunął Żydów z urzędów państwowych. Zmarł w wyniku obrażeń odniesionych po upadku z konia.
Wywód przodków
Teodozjusz II był częścią dynastii teodozjańskiej, która miała istotny wpływ na historię Cesarstwa Rzymskiego.
Przypisy
- Cesarze bizantyńscy
- Konsulowie Cesarstwa Rzymskiego
- Chrześcijaństwo starożytne
- Dynastia teodozjańska
- Sobór efeski (431)
