Teodor Donimirski
Teodor Donimirski (25 października 1805 – 1 maja 1884) był polskim ziemianinem, działaczem społecznym oraz doktorem prawa. Posiadał majątki w Telkwicach, Łysomicach i Bukowie. Był synem Antoniego i Józefy z Białobłockich oraz bratem Piotra Alkantarego.
Wykształcenie i działalność publiczna
Donimirski ukończył gimnazjum w Braniewie, a następnie studiował prawo i administrację we Wrocławiu, Bonn oraz Berlinie. W 1839 roku stał się prawnym właścicielem majątku Bukowo. W 1838 roku odbył podróż po Niemczech, Austrii, Czechach i Szwajcarii, aby zapoznać się z nowoczesnymi metodami gospodarowania na roli. Po powrocie zajął się działalnością publiczną.
Zaangażowanie społeczne
- W 1842 roku został posłem sejmiku prowincjonalnego w Królewcu.
- W 1848 roku współzałożył Towarzystwo Pomocy Naukowej dla Młodzieży Prus Zachodnich w Chełmnie, a w latach 1862-1884 pełnił funkcję prezesa tej organizacji.
- Był jednym z założycieli Banku Kredytowego Donimirski-Kalkstein-Łyskowski i Spółka w Toruniu, który wspierał zagrożone gospodarstwa rolne.
- W 1846 roku został aresztowany z powodu podejrzeń o organizację antypruskiego powstania.
- Zakładał towarzystwa rolnicze, pożyczkowe oraz kółka rolnicze w celu wspierania Polaków.
Oświata i kultura
Donimirski był zwolennikiem oświaty. Kierował komisjami oświaty i występował z petycjami do rządu pruskiego w sprawie szkolnictwa. W 1872 roku uczestniczył w zebraniu organizacyjnym Towarzystwa Oświaty Ludowej w Poznaniu jako przedstawiciel Prus Zachodnich. Propagował czytelnictwo, zakładając biblioteki i rozprowadzając książki oraz gazety. Był inicjatorem powstania polskiej księgarni w Gietrzwałdzie oraz organizacji Towarzystwa Naukowego w Toruniu w 1875 roku.
Śmierć
Teodor Donimirski zmarł 1 maja 1884 roku i został pochowany na cmentarzu parafialnym w Kalwie.