Tempo w Muzyce
Tempo, oznaczające szybkość wykonania utworu, jest kluczowym elementem dzieła muzycznego. Jego określenie ma długą historię, która sięga przełomu XV i XVI wieku. Istnieją trzy główne kierunki, w jakie rozwijało się oznaczanie tempa:
- Oznaczanie tempa za pomocą czynności fizycznych, takich jak kroczenie czy uderzenia.
- Użycie urządzeń mechanicznych, takich jak zegar czy metronom.
- Określanie czasu trwania utworów w minutach i sekundach.
Od XVII wieku zaczęto w nutach podawać włoskie nazwy tempa. W XVIII wieku wprowadzono dodatkowe opisy wykonania, a z wynalezieniem metronomu w 1816 roku możliwe stało się precyzyjne określenie tempa w liczbie uderzeń na minutę (BPM).
Podstawowe Określenia Tempa
Określenia tempa, często używane jako tytuły utworów, obejmują:
- Adagio – wolno
- Allegro – szybko
- Andante – w miarę wolno
Dodatkowe Określenia
Określenia tempa mogą być modyfikowane, co wpływa na jego charakter:
- Ad libitum – według upodobania
- Agitato – burzliwie
- Cantabile – śpiewnie
- Dolce – słodko
Chwilowe Zmiany Tempa
Chwilowe zmiany tempa są zazwyczaj oznaczane w partyturze i obejmują:
- Accelerando – przyspieszyć
- Ritardando – spowolnić
- Rallentando – stopniowo zwolnić
- A tempo – powrót do poprzedniego tempa
Oznaczenia w Innych Językach
Różne języki mają swoje terminy na oznaczanie tempa:
Francuskie
- Grave – wolno
- Modéré – średnio
Niemieckie
- Langsam – wolno
- Schnell – szybko
Angielskie
- Fast – szybko
- Slowly – powoli
Określenia tempa, zarówno w języku włoskim, jak i w innych, są niezbędne do interpretacji utworów muzycznych i stanowią istotny element ich wykonania.
