Teleskop kosmiczny Chandra
Teleskop kosmiczny Chandra (ang. Chandra X-ray Observatory, CXO) jest teleskopem pracującym w zakresie promieni rentgenowskich. Został wyniesiony na orbitę przez prom kosmiczny Columbia 23 lipca 1999 roku podczas misji STS-93. Teleskop nosi imię hinduskiego fizyka Subrahmanyana Chandrasekhara, który jako pierwszy obliczył maksymalną masę białego karła, znaną jako Granica Chandrasekhara. W sanskrycie „ćandra” oznacza „Księżyc” lub „jasny”.
Informacje techniczne
- Apogeum: 128 769 km
- Okres obiegu: 3808,60 min
- Nachylenie: 45,1°
- Wymiary: długość 12,2 m, rozpiętość baterii słonecznych 18,9 m
- Masa: masa bez paliwa 4790 kg, masa startowa 5865 kg
Historia i znaczenie
Chandra jest trzecim teleskopem kosmicznym wystrzelonym przez NASA oraz ESA, po teleskopie Hubble i detektorze promieniowania gamma Comptona. Po nim umieszczono w kosmos teleskop podczerwieni, Kosmiczny Teleskop Spitzera. Przez pewien czas Chandra funkcjonował pod skrótem AXAF (ang. Advanced X-ray Astronomical Facility).
Obserwacje w zakresie promieni rentgenowskich są istotne, ponieważ atmosfera Ziemi pochłania te promieniowanie, co ogranicza możliwości badań. Teleskopy kosmiczne, takie jak Chandra, umożliwiają prowadzenie obserwacji białych karłów, gwiazd neutronowych oraz czarnych dziur, co znacząco poszerza naszą wiedzę o wszechświecie.
