Tekla Bądarzewska-Baranowska
Tekla Bądarzewska-Baranowska, urodzona 17 września 1823 roku, była polską pianistką i kompozytorką. Po przeprowadzce do Warszawy w 1827 roku, wyszła za mąż za Jana Baranowskiego w 1852 roku. Miała troje lub pięcioro dzieci. Znana jest głównie z jednego utworu – Modlitwy dziewicy, która zyskała ogromną popularność.
Twórczość
Bądarzewska skomponowała prawdopodobnie cztery utwory, a przypisuje się jej około 35 miniatur. Modlitwa dziewicy ukazała się po raz pierwszy w druku w 1851 roku i była wielokrotnie wznawiana. Utwór ten również zyskał międzynarodowe uznanie, będąc wydawanym w różnych krajach.
Interpretacje
Modlitwa dziewicy jest wykonywana do dziś, zarejestrowana w co najmniej 80 wydawnictwach na całym świecie. Utwór wykorzystał Kurt Weill w operze Rozkwit i upadek miasta Mahagonny, a w 2007 roku ukazał się pierwszy album z jej kompozycjami. W 2012 roku nagrano płytę Zapomniany dźwięk, przywracając twórczość Bądarzewskiej do świadomości publicznej.
Upamiętnienia
- Krater na Wenus nazwany Bądarzewska przez Międzynarodową Unię Astronomiczną.
- Skwer na Muranowie w Warszawie nosi imię Tekli Bądarzewskiej od 2010 roku.
- W Mławie powstało Towarzystwo Miłośników Twórczości Tekli Bądarzewskiej w 2012 roku.
- Grobowiec artystki znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Błędy w przekazach
Niektórzy badacze podają błędne informacje na temat liczby dzieci Bądarzewskiej oraz daty jej śmierci. W Encyklopedii Orgelbranda z 1898 roku jej twórczość określono jako mało znaczącą, co nie odzwierciedla jej rzeczywistego wpływu na muzykę.
Podsumowanie
Tekla Bądarzewska-Baranowska była ważną postacią w polskiej muzyce romantyzmu, a jej utwór Modlitwa dziewicy pozostaje popularny do dziś, inspirując wielu artystów i przypominając o jej twórczości.
