Teatr Ósmego Dnia
Teatr Ósmego Dnia (T8D) to alternatywna instytucja teatralna, działająca w Poznaniu od 1964 roku. Jego założycielami byli Lech Raczak i Tomasz Szymański. Teatr powstał jako Studencki Teatr Poezji Ósmego Dnia, nawiązując do twórczości Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego. W 1979 roku przekształcił się w alternatywny teatr zawodowy, znany z krytycznych przedstawień dotyczących PRL-u, które odbywały się także w trudnych czasach stanu wojennego.
Historia
Po sześciu latach działalności, w 1985 roku, teatr został rozwiązany, a wielu aktorów emigrowało do Włoch. W 1989 roku wznowił działalność w Poznaniu, współpracując z takimi osobami jak Stanisław Barańczak i Jan A.P. Kaczmarek. W latach 2000–2014 dyrektorem naczelnym i artystycznym była Ewa Wójciak, a od 2015 roku funkcję tę sprawuje Małgorzata Grupińska-Bis.
Teatr Ósmego Dnia oraz jego współtwórcy zostali uhonorowani nagrodami, w tym Nagrodą im. Konrada Swinarskiego oraz Nagrodą im. Stanisława Ignacego Witkiewicza za wkład w popularyzację polskiego teatru.
Realizacje
Teatr zrealizował wiele spektakli, w tym:
- „Wprowadzenie do…” (1970)
- „Jednym tchem” (1971)
- „Musimy poprzestać na tym co tu nazywano rajem na ziemi…?” (1975)
- „Raport z oblężonego miasta” (1983)
- „Mięso” (1989)
- „Czas matek” (2006)
- „Paranoicy i pszczelarze” (2009)
- „Do władzy wielkiej i sprawiedliwej” (2012)
- „Ceglorz” (2013)
Zespół
Wśród aktorów Teatru Ósmego Dnia znajdują się:
- Ewa Wójciak
- Tadeusz Janiszewski
- Marcin Kęszycki
- Adam Borowski
Scenografią zajmuje się Jacek Chmaj.