Tatry Wysokie
Tatry Wysokie są najwyższą częścią Tatr, rozciągającą się pomiędzy Tatrami Zachodnimi a Tatrami Bielskimi. Zajmują obszar około 340 km², z czego 260 km² znajduje się na Słowacji. Najwyższym szczytem jest Gerlach, osiągający wysokość 2655 m n.p.m.
Położenie geograficzne
Tatry Wysokie oddzielają się od Tatr Zachodnich Doliną Suchej Wody Gąsienicowej po stronie polskiej oraz Doliną Cichą Liptowską po stronie słowackiej. Granicą z Tatrami Bielskimi są doliny takie jak Jaworowa i Kieżmarska. Region ten tworzy punkt styku trzech krain: Podhala, Liptowa i Spiszu.
Topografia
Wysokości Tatr Wysokich sprawiają, że są one jednymi z najwyższych gór w Polsce i Słowacji. Oprócz Gerlacha, do najwyższych szczytów należą Łomnica (2634 m) i Lodowy Szczyt (2627 m). Rzeźba terenu jest alpejska, z licznymi strzelistymi turniami i jeziorami, jak Morskie Oko i Czarny Staw Gąsienicowy.
Główne doliny
- Dolina Suchej Wody Gąsienicowej
- Dolina Białki
- Dolina Jaworowa
- Dolina Kieżmarska
- Dolina Zimnej Wody
- Dolina Wielicka
- Dolina Mięguszowiecka
- Dolina Koprowa
- Dolina Cicha Liptowska
Rzeźba terenu
Rzeźba Tatr Wysokich, uformowana przez lodowce, charakteryzuje się cyrkami i żłobami lodowcowymi. Obszar pól firnowych znajduje się powyżej 1400–1600 m n.p.m., a jęzory lodowców schodziły do 1000 m n.p.m.
Budowa geologiczna
Tatry Wysokie powstały w wyniku orogenezy alpejskiej. Ich trzon składa się z granitoidów, które są jednymi z najstarszych skał tatrzańskich, liczących około 310–315 milionów lat.
Świat roślinny i zwierzęcy
Flora Tatr Wysokich różni się od flory nizinnej, z licznymi gatunkami roślin naczyniowych, z których wiele występuje tylko w tym regionie. Na najwyższych szczytach rośnie około 15 gatunków roślin, a fauna obejmuje unikalne gatunki zwierząt, takie jak świstak tatrzański i kozica tatrzańska.
Turystyka
Tatry Wysokie oferują 16 schronisk, w tym 4 w Polsce i 12 na Słowacji. Najbardziej znanym szlakiem jest Orla Perć, uznawana za jeden z najtrudniejszych w regionie.
