„`html
Tarkowo Górne – Informacje ogólne
Tarkowo Górne to wieś położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie inowrocławskim, w gminie Złotniki Kujawskie. W latach 1975–1998 miejscowość należała do województwa bydgoskiego. Na dzień 31 grudnia 2013 roku liczba mieszkańców wynosiła 211.
Położenie
Wieś znajduje się na północnym skraju Wysoczyzny Kujawskiej, w pobliżu Kotliny Toruńskiej. Sąsiaduje z Tarkowem Dolnym, Dobrogościcami, Krążkowem i Pęchowem. Przez Tarkowo Górne przebiega droga krajowa nr 25 oraz linia kolejowa nr 131.
Charakterystyka
Tarkowo Górne jest sołectwem z zabudową rozciągającą się po zachodniej stronie drogi krajowej nr 25. Dominują tu tereny rolnicze, a w XIX wieku odkryto cmentarzysko z popielnicami oraz wyrobami z brązu, które zostały przechowane w zbiorach Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk.
Historia
W okresie przedrozbiorowym Tarkowo było wsią szlachecką, wymienianą w rejestrze poradlnego z 1489 roku. Należało do parafii rzymskokatolickiej w Pęchowie. W XVIII wieku w ramach kolonizacji olęderskiej powstała część olęderska – Tarkowskie Olędry. Wieś była podzielona na Tarkowo Górne (szlacheckie) i Tarkowo Dolne (olęderskie), co wpłynęło na różnice w wyznaniu mieszkańców.
W 1833 roku we wsi mieszkało 124 katolików, a w Tarkowskich Holendrach 115 ewangelików. Spis z 1860 roku odnotował 59 mieszkańców w Tarkowie. W 1884 roku miejscowość miała 316 mieszkańców, w tym 175 katolików i 141 ewangelików. W 1919 roku w Tarkowie Dolnym stacjonowały polskie wojska powstańcze.
Po 1920 roku Tarkowo Górne znalazło się w granicach odrodzonej Polski, a w 1934 roku dołączyło do gminy Złotniki Kujawskie. W 1947 roku mieszkańcy opowiadali się za pozostawieniem w granicach tej gminy. W 1954 roku miejscowość została podzielona na Tarkowo Górne i Tarkowo Dolne.
W 1946 roku istniała tu jednoklasowa szkoła, która do 1961 roku funkcjonowała jako szkoła pełna, a następnie dzieci skierowano do szkoły w Złotnikach Kujawskich.
„`
