Targi Wschodnie
Targi Wschodnie to coroczna wystawa przemysłu polskiego i zagranicznego, odbywająca się we Lwowie w latach 1921-1939. Jej celem było promowanie Lwowa jako centrum handlowego Polski z krajami wschodnimi, zwłaszcza Rumunią i ZSRR. W 1939 roku targi miały miejsce od 2 września, jednak z powodu wybuchu II wojny światowej trwały tylko tydzień.
Historia
Decyzja o organizacji Targów Wschodnich we Lwowie wynikała z wcześniejszych wystaw, takich jak Powszechna Wystawa Krajowa w 1894 roku. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, istotne stało się ożywienie handlowe oraz współpraca gospodarcza z innymi krajami. Targi organizowane były pod auspicjami Ministerstwa Przemysłu i Handlu oraz Ministerstwa Spraw Zagranicznych, a Lwów dysponował odpowiednimi terenami wystawienniczymi o powierzchni 220 tysięcy m².
Otwarcie pierwszych Targów miało miejsce 25 września 1921 roku, z udziałem Józefa Piłsudskiego. Mimo kryzysu gospodarczego w latach 30., targi cieszyły się zainteresowaniem, a najlepszym rokiem pod względem liczby wystawców był 1922. W 1926 roku zorganizowano Wystawę Budowlaną, a w 1930 roku prezydent Ignacy Mościcki uhonorował organizatorów Złotymi Krzyżami Zasługi.
Zabudowa Targów Wschodnich
Eksponaty były wystawiane w pawilonach zaprojektowanych przez znanych lwowskich architektów. Wśród najważniejszych budynków znalazły się:
- Pałac Sztuki
- Pawilon Centralny
- Pałac Targów Wschodnich
- Pawilon Rolniczy
- Pawilon „Nafta”
- Pawilon Browaru Okocim
- Pawilon „Polskiego Radia”
Incydenty polityczne
Historia Targów Wschodnich była naznaczona incydentami politycznymi. W 1921 roku podczas inauguracji targów doszło do zamachu na Józefa Piłsudskiego. W kolejnych latach miały miejsce różne ataki, w tym w 1929 roku próba wysadzenia budynku dyrekcji Targów przez bojówki Ukraińskiej Organizacji Wojskowej oraz podpalenie stadionu Klubu Sportowego „Czarni” w 1930 roku przez Organizację Ukraińskich Nacjonalistów.
