Tara – Wyzwolicielka w Buddyzmie Tybetańskim
Tara, znana również jako Ārya Tārā, to żeński bodhisattwa w buddyzmie tybetańskim, symbolizujący współczucie i miłosierdzie. Uważana jest za małżonkę Awalokiteśwary, a jej rola określana jest jako „matka wyzwolenia”. Tara pełni istotną funkcję w praktykach wadżrajanicznych, pomagając adeptom w rozwijaniu wewnętrznych cech oraz zrozumieniu nauk o współczuciu i pustce.
Formy Tary
Tara występuje w wielu formach, z których każda ma swoje unikalne cechy i znaczenie:
- Zielona Tara – symbolizuje aktywne współczucie i jest narodową protektorką Tybetu. Nazywana także Sjamatara.
- Biała Tara – związana z długim życiem, uzdrawianiem i pogodnością; znana również jako Sitatara lub Dolkar.
- Czerwona Tara – związana z przyciąganiem pozytywnych aspektów życia.
- Czarna Tara – symbolizuje moc i siłę.
- Żółta Tara – kojarzona z bogactwem i dobrobytem.
- Niebieska Tara – związana z transformacją gniewu.
- Cittamani Tara – forma Tary praktykowana w szkole gelug buddyzmu tybetańskiego, przedstawiana jako zielona.
- Khadiravani Tara – związana z legendą Nagardżuny, określana czasem jako „22 Tara”.
Biała Tara i Zielona Tara są utożsamiane z żonami tybetańskiego króla Songcena Gampo, co podkreśla ich znaczenie w kulturze i religii Tybetu. Tybetańska wersja imienia Tary to sGrol-ma.
Podsumowanie
Tara odgrywa kluczową rolę w buddyzmie tybetańskim jako bóstwo współczucia i miłosierdzia, oferując praktykującym ścieżkę do wyzwolenia poprzez różnorodne formy, które odzwierciedlają różne aspekty jej natury.
