Tankietka – Charakterystyka i Historia
Tankietka to mały, bezwieżowy wóz bojowy, zazwyczaj z dwuosobową załogą. Czasami określenie to używane jest w odniesieniu do małych czołgów z wieżą obrotową. Pojazdy te były uzbrojone w jeden lub dwa karabiny maszynowe, a rzadziej w działka kal. 20 mm.
Typowe tankietki ważyły od 1,5 do 3,5 t, charakteryzując się niewielkimi wymiarami: wysokość wynosiła około 1,4 m, a długość do 3 m. Ich maksymalna prędkość osiągała 40-45 km/h.
Początki i Rozwój
Prototypy tankietek zaczęły powstawać po I wojnie światowej, jako część tendencji do masowego zmotoryzowania armii. Nazwa „tankietka” pochodzi od angielskiego słowa tankette, będącego zdrobnieniem od tank (czołg). Początkowo tankietki miały służyć jako mobilne transportery karabinów maszynowych, zapewniając częściową ochronę obsłudze. Seryjna produkcja rozpoczęła się w latach 30. XX wieku, a pierwszą udaną konstrukcją była brytyjska Vickers Carden Loyd Mark VI z 1928 roku, która stała się wzorem dla wielu kolejnych modeli.
Ograniczenia i Zastosowanie
Produkcja tankietek zakończyła się około 1935 roku, gdy dostrzegano ich ograniczenia jako pełnowartościowych czołgów. Ich słabe opancerzenie oraz brak wieży sprawiały, że były wrażliwe na ogień przeciwpancerny, a ich uzbrojenie nie pozwalało na skuteczną walkę z czołgami przeciwnika. Doświadczenia z hiszpańskiej wojny domowej oraz kampanii wrześniowej 1939 roku potwierdziły te ograniczenia. Mimo to, tankietki znalazły zastosowanie w zadaniach rozpoznawczych, a ich małe rozmiary były ich atutem.
Produkcja i Typy Tankietek
Wśród seryjnie produkowanych typów tankietek można wymienić:
- Wielka Brytania: Vickers Carden Loyd Mark VI
- Włochy: CV 29, CV 33, CV-35
- Polska: TK-3, TKS
- ZSRR: T-27
- Francja: Renault UE, AMR 33, AMR 35
- Japonia: Type 94 Te-Ke (z wieżą obrotową)
- Czechosłowacja: Tancik vz. 33
Choć tankietki nie były w stanie skutecznie walczyć z czołgami, niektóre modele, zwłaszcza polskie i włoskie, zostały wyposażone w działka 20 mm, zwiększając ich możliwości ofensywne.
