Taniec orientalny
Taniec orientalny, znany również jako taniec arabski (raqs sharqi) lub taniec brzucha, to forma sztuki tanecznej pochodząca z Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej, głównie wykonywana przez kobiety. Współczesny taniec orientalny łączy tradycyjne ruchy z tańcem klasycznym oraz innymi stylami, tworząc różnorodne choreografie, które mogą być tańczone solo lub w grupie.
Charakterystyka tańca
W tańcu orientalnym kluczowe jest izolowanie różnych części ciała oraz pracy mięśni. Specyficzne ruchy, takie jak shimmies, nadają tancerce charakterystyczny wygląd, podczas gdy ruchy brzucha są rzadziej spotykane. Taniec ten nie ma formalnych reguł, co pozwala na różnorodność stylów i figur, które mogą się różnić w zależności od regionu.
Nazwa
Nazwa „taniec brzucha” została wprowadzona przez zachodnią cywilizację i nie jest oryginalna. W krajach arabskich określa się go jako „raqs sharqi”. Termin „belly dance” powstał jako tłumaczenie francuskiego „danse du ventre”, odnoszącego się do tańca z Algierii.
Muzyka i rytmy
Muzyka odgrywa kluczową rolę w tańcu orientalnym. Tancerki interpretują muzykę za pomocą ruchów, dopasowując je do poszczególnych instrumentów i rytmów. Wiodącym instrumentem w tańcu jest darbuka, a przykładowe rytmy to:
- Ayoub (Zaar) 2/4
- Chiftetelli (taksim) 8/4
- Maksum 4/4
- Saidi 4/4
Odmiany tańca brzucha
Istnieje wiele odmian tańca orientalnego, w tym:
- Klasyczny taniec egipski – emocjonalny styl, często związany z dramatycznymi utworami.
- Klasyczny taniec turecki – charakteryzuje się dużą ruchliwością i elementami akrobatycznymi.
- Shaabi – taniec związany z nowoczesną muzyką arabską, charakteryzujący się większą swobodą.
- American Cabaret Style – styl łączący elementy klasycznego tańca z improwizacją.
- Tribal – fuzja różnych stylów tańca orientalnego i etnicznego.
Strój i rekwizyty
Strój tancerki orientalnej przeszedł znaczne zmiany. Obecnie często nosi się bogato zdobione kostiumy, takie jak bedleh, które eksponują ciało. W tańcu wykorzystywane są różne rekwizyty, takie jak:
- Świecznik (shamadan)
- Taca do balansu
- Miecz do balansowania
Taniec brzucha na świecie
Taniec orientalny ma swoje korzenie w Egipcie, Libanie i Turcji, a w ostatnich latach zyskał popularność na całym świecie, w tym w USA i Niemczech. Współczesne tancerki, takie jak Dina i Amani, oraz znani choreografowie, jak Hossam Ramzy, przyczyniają się do dalszego rozwoju tego stylu. W niektórych krajach arabskich taniec orientalny jest zabroniony z powodów moralno-religijnych.
