Tania bandera – definicja i historia
Tania bandera, znana również jako FOC (Flag of Convenience), to zjawisko rejestrowania statków pod banderą inną niż narodowa armatora. Powody tego procederu obejmują różnice w przepisach podatkowych, rejestrowych oraz ochronę statków w przypadku konfliktów zbrojnych. Zjawisko to rozpoczęło się w XVI wieku, przybierając na sile w XX wieku.
Definicja
Międzynarodowa Komisja Prawa działająca przy ONZ definiuje tanią banderę jako rejestrację statków w celu uniknięcia restrykcji i obciążeń związanych z banderami narodowymi.
Nazwa taniej bandery
Zjawisko tanich bander jest złożone i ma różne nazwy, takie jak:
- Bandera neutralna
- Bandera wygodna
- Bandera konieczności
- Bandera atrakcji
- Bandera piracka
Terminologia ta podkreśla nieuczciwe aspekty procederu.
Historia taniej bandery
Do II wojny światowej
Początki rejestracji statków pod obcymi flagami sięgają XVI wieku, kiedy to kupcy holenderscy i angielscy rejestrowali swoje statki pod banderami Hiszpanii lub Portugalii, aby uniknąć konfliktów. W XX wieku armatorzy amerykańscy zaczęli masowo korzystać z tanich bander głównie z przyczyn podatkowych. W tym okresie rozwinęły się również zjawiska związane z prohibicją oraz działaniami związków zawodowych marynarzy, co prowadziło do przenoszenia floty do krajów z korzystniejszymi przepisami.
II wojna światowa
W czasie II wojny światowej nastąpił powrót do tradycyjnego korzystania z tanich bander, głównie przez statki handlowe i transportowe.
Po II wojnie światowej
Po wojnie świat podzielił się na strefy wpływów, co spowodowało, że armatorzy w socjalistycznych krajach pływali pod własnymi flagami, a zjawisko tanich bander zyskało na znaczeniu w innych regionach.
Podsumowanie
Tania bandera to zjawisko, które ma długą historię i wynika z chęci uniknięcia obciążeń związanych z narodowymi przepisami. Od XVI wieku po współczesność, zjawisko to ewoluowało w odpowiedzi na zmiany w prawie, polityce oraz gospodarce morskiej.
