Reklama

Tanach

Tanach (hebr. תנ״ך) to akronim oznaczający Biblię hebrajską, składający się z trzech części: Tora (Prawo), Newiim (Prorocy) oraz Ketuwim (Pisma). Jest to święta księga judaizmu, której teksty pochodzą z okresu od 1400/1200 do 400 roku p.n.e. lub 900/800 do 165 roku p.n.e.

Reklama

Kanon Tanachu

Kanon Biblii hebrajskiej składa się z 24 ksiąg, ustalony prawdopodobnie przez Ezdrasza oraz uczonych w czasie Drugiej Świątyni. Współczesne badania wskazują na synod w Jawne około 100 roku n.e., gdzie potwierdzono przynależność niektórych ksiąg. Kluczową postacią w tym procesie był Akiba ben Josef.

Prawo – Tora (Pięcioksiąg Mojżesza):
- Księga Rodzaju
- Księga Wyjścia
- Księga Kapłańska
- Księga Liczb
- Księga Powtórzonego Prawa
Prorocy – Newiim:
- Prorocy Dawniejsi:
  - Księga Jozuego
  - Księga Sędziów
  - Księgi Samuela (1 i 2)
  - Księgi Królów (1 i 2)
- Prorocy Późniejsi:
  - Księga Izajasza
  - Księga Jeremiasza
  - Księga Ezechiela
  - Dwunastu Proroków Mniejszych
Pisma – Ketuwim:
- Księga Psalmów
- Księga Przysłów
- Księga Hioba
- Pieśń nad pieśniami
- Księga Rut
- Lamentacje Jeremiasza
- Księga Koheleta
- Księga Estery
- Księga Daniela
- Księgi Ezdrasza i Nehemiasza
- Księgi Kronik (1 i 2)

Ze względu na 24 księgi, Tanach bywa także nazywany Esrim we-Arba (Dwadzieścia Cztery). Księgi od Pieśni nad pieśniami do Księgi Estery nazywane są hamesz megilot (pięć zwojów) i są odczytywane podczas ważnych świąt żydowskich.

Reklama