Taksony – Wódz Węgierski
Taksony (ur. ok. 931, zm. ok. 970) był węgierskim wodzem z dynastii Arpadów, który objął władzę w 955 roku. Syn Zoltána, zmienił kierunek polityki swojego kraju, rezygnując z najazdów na sąsiednie państwa oraz zawierając pokój z Rusią, Pieczyngami i Bułgarią. Podjął działania na rzecz integracji Węgier w międzynarodowy handel oraz starał się o przybycie łacińskich misjonarzy, jednak napotkał opór ze strony króla Ottona I Wielkiego.
Pochodzenie i wcześniejsze losy
Taksony był najmłodszym synem Zoltána. W 947 roku brał udział w wyprawie na Włochy. W latach 40. X wieku węgierscy książęta zaczęli dostrzegać potrzebę chrztu, jednak woleli unikać kontaktów z Niemcami. W 948 roku w Konstantynopolu ochrzczeni zostali Bulcsú i Tormás, a w 953 roku chrzest przyjął Zombor.
Objęcie rządów
W 954 roku książę Fajsz poparł bunt niemieckich możnowładców przeciwko Ottonowi I. Po klęsce w bitwie na Lechowym Polu 10 sierpnia 955 roku, odpowiedzialnością za niepowodzenia obarczono potomków Jutasa i Üllő. W wyniku tej klęski na władcę Węgier wybrano Taksonyego, najstarszego z odgałęzień rodu.
Małżeństwo i potomstwo
Żona Taksonyego prawdopodobnie pochodziła z Kumanów, a niektórzy uważają, że była córką wodza Pieczyngów, Tonuzaby. Z tego małżeństwa urodzili się dwaj synowie:
- Gejza (zm. 997), książę Węgier
- Michał
Podsumowanie
Taksony odegrał kluczową rolę w przekształceniu polityki Węgier w X wieku, dążąc do stabilizacji wewnętrznej oraz integracji z chrześcijaństwem. Jego działania i decyzje miały istotny wpływ na przyszłość Węgier oraz dynastii Arpadów.
Bibliografia
- Dworzaczek W., Genealogia, Warszawa 1959, tablica 84.
- Sroka S. A., Historia Węgier w zarysie do 1526 roku, Bydgoszcz 2000, s. 16.
