„`html
Taihō – Japoński Lotniskowiec II Wojny Światowej
Taihō (jap. 大鳳, Wielki Feniks) to japoński lotniskowiec, który był rozwiniętą wersją jednostek typu Shōkaku. Zbudowany na podstawie doświadczeń brytyjskich, jego stępkę położono w stoczni Kawasaki w Kobe 10 lipca 1941 roku, a wodowanie miało miejsce 7 kwietnia 1943 roku. Ostateczne wyposażenie zakończono 7 marca 1944 roku.
Specyfikacja Techniczna
- Moc: 160 000 KM (4 turbiny główne)
- Prędkość maksymalna: 33 węzły
- Zasięg: 10 000 mil morskich przy prędkości 18 węzłów
- Uzbrojenie:
- 12 dział przeciwlotniczych kal. 100 mm Typ 98
- 51 działek przeciwlotniczych kal. 25 mm Typ 96
- Wyposażenie lotnicze: 74 samoloty (planowane 84), w tym Aichi B7A Ryusei
- Załoga: 1751 osób
- Opancerzenie:
- Burty: 56 – 152 mm
- Pokład: 94 mm
Działania Bojowe
Lotniskowiec „Taihō” został włączony do 1. Dywizjonu Lotniskowców 3. Floty 7 marca 1944 roku, pod dowództwem komandora Tomozo Kikuchi. 15 kwietnia tego samego roku stał się okrętem flagowym 3. Floty, a jego dowódcą został wiceadmirał Jisaburō Ozawa. Flota skierowała się na Morze Filipińskie, gdzie 19 czerwca doszło do starcia z amerykańskim zgrupowaniem dowodzonym przez admirała Marka Mitschera.
Podczas walk amerykański okręt podwodny USS „Albacore” wystrzelił torpedy w kierunku „Taihō”. Pilot z „Taihō”, chorąży Sakio Komatsu, próbował zestrzelić torpedę, jednak jedna z nich trafiła w okręt, uszkadzając zbiorniki paliwa. Opary paliwa wypełniły wnętrze, co doprowadziło do wybuchu i zatonięcia lotniskowca na północ od wyspy Yap, w wyniku czego zginęło 1628 marynarzy.
Podsumowanie
Lotniskowiec „Taihō”, będący jednym z najbardziej zaawansowanych japońskich okrętów swojej epoki, zatonął 19 czerwca 1944 roku, pozostawiając za sobą tragiczne wspomnienia związane z II wojną światową.
„`
