Tahiti – Wyspa w Polinezji Francuskiej
Tahiti to największa wyspa archipelagu Wysp Towarzystwa, położona w południowej części Oceanu Spokojnego. Jest to centrum polityczne, gospodarcze i kulturalne Polinezji Francuskiej, pierwotnie znana jako Otaheiti.
Charakterystyka fizycznogeograficzna
Tahiti jest wyspą wulkaniczną, składającą się z dwóch głównych części: Tahiti-Nui (Wielka Tahiti) z najwyższym szczytem Mont Orohena (2241 m n.p.m.) oraz Tahiti-Iti (Mała Tahiti). Obie części łączy wąski przesmyk Taravao. Wyspa charakteryzuje się gęstą roślinnością, wąwozami i wodospadami, a jej klimat jest zwrotnikowy.
Zamieszkana przez 169,7 tys. osób (dane z 2002 roku), w większości przez Polinezyjczyków (ok. 70%), a także Chińczyków i Francuzów. Największym miastem jest Papeete.
- Główne sektory gospodarki: rybołówstwo, połów pereł, rolnictwo (palm kokosowych, bananów, cytrusów, wanilii).
- Znaczenie turystyki rośnie, a międzynarodowy port lotniczy Faaʻa umożliwia łatwy dostęp do wyspy.
Historia
Pierwszymi mieszkańcami wyspy byli Polinezyjczycy, którzy przybyli między 300 a 800 rokiem. Choć wyspa została dostrzeżona w 1606 roku, pierwsi Europejczycy dotarli tam dopiero w 1767 roku. Kontakt z Europejczykami przyniósł choroby zakaźne, co spowodowało dramatyczny spadek liczby ludności.
W 1842 roku Tahiti zostało uznane za francuski protektorat, a w 1880 roku ostatni król, Pōmare V, zrzekł się suwerenności na rzecz Francji. W 1891 roku na wyspie osiadł francuski malarz Paul Gauguin.
Królowie Tahiti
- Pōmare I – 1788–1791
- Pōmare II – 1803–1821
- Pōmare III – 1821–1827
- Pōmare IV – 1827–1877
- Pōmare V – 1877–1880
Religia
Dominującymi wyznaniami na Tahiti są protestantyzm i katolicyzm, z mniejszymi wspólnotami, takimi jak świadkowie Jehowy.
Sport
Reprezentacja Tahiti w piłce nożnej plażowej osiągnęła finał mistrzostw świata w 2015 roku oraz 2017 roku. W 2024 roku podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich w Teahupoʻo odbyły się zawody surfingowe.
