Tael – historyczna chińska jednostka monetarna, odpowiadająca 37,3 g czystego srebra.
Etymologia
Nazwa tael wywodzi się z portugalskiego słowa tela, prawdopodobnie zapożyczonego z indonezyjskiego tahil. Początkowo odnosiła się do ciężaru srebra w handlu indyjskim, odpowiadającego wadze tkaniny. Chińska nazwa, liang, odnosi się do starej miary, która wynosiła 50 gramów.
Historia taela
Tael został wprowadzony w Chinach po traktacie nankińskim, który zakończył I wojnę opiumową w 1842 roku. Traktat ten zobowiązał Chiny do wypłacenia odszkodowania Anglii w srebrze oraz wprowadzenia taryf celnych opartych na tym kruszcu. Ponieważ w Chinach nie bito monet srebrnych, Anglicy narzucili własną jednostkę wagi srebra, korzystając z Głównego Inspektoratu Celnego. Pierwsze taele były odlewane w Szanghaju od 1856 roku.
W wyniku traktatu tiencińskiego z 1858 roku, taele zaczęto bić w Mennicy Królewskiej w Londynie, a od 1867 roku w Hongkongu. W 1889 roku wprowadzono pierwsze monety srebrne, yuan, które obok taeli funkcjonowały do końca cesarstwa. Kurs wynosił 1 yuan do 0,72 taela.
Podsumowanie
- Tael – jednostka monetarna odpowiadająca 37,3 g srebra.
- Nazwa pochodzi z portugalskiego i indonezyjskiego.
- Wprowadzony po traktacie nankińskim w 1842 roku.
- Pierwsze taele odlewane w Szanghaju od 1856 roku.
- Monety yuan wprowadzone w 1889 roku, kurs 1 yuan = 0,72 taela.
Bibliografia
Tekst oparty na historii monet i gospodarki Chin.
