Tadżycy – Naród Indoeuropejski
Tadżycy, znani także jako Tadżykowie, to naród indoeuropejski o irańskim pochodzeniu. Ich historia sięga około 2000 roku p.n.e., kiedy to aryjskie plemiona wędrowne osiedliły się w Azji Środkowej.
Regiony Zamieszkania
Tadżycy zamieszkują głównie:
- Tadżykistan – stanowią 80% populacji kraju.
- Północny Afganistan – około 37% populacji.
- Uzbekistan – szacunkowo od 4 do 11 milionów osób, co może stanowić 15–45% ludności.
- Pakistan – potomkowie uchodźców z lat 80. XX wieku, stanowią mniej niż 0,5% populacji.
- Rosja – około 500 000 emigrantów, głównie z czasów ZSRR.
- Chiny – niewielka społeczność w regionie Sinciang.
Ważnym czynnikiem w liczebności Tadżyków w Uzbekistanie była decyzja podjęta w czasach ZSRR, gdzie wielu z nich zarejestrowało się jako Uzbecy w zamian za lepsze warunki życia.
Pochodzenie Nazwy
Nazwa „Tadżycy” pochodzi od słowa Tājik, które oznacza „nie-Turek” i odnosiło się do Persów. Po raz pierwszy pojawiło się w XI-wiecznych kronikach ujgurskich.
Język
Tadżycy posługują się językiem perskim, który od 1928 roku zapisywany był najpierw alfabetem łacińskim, a następnie cyrylicą. Język ten bywa nazywany tadżyckim, a dyskusje wśród językoznawców dotyczą jego statusu jako odrębnego języka lub dialektu perskiego.
Wierzenia
Tadżycy są przeważnie muzułmanami, głównie sunnitami, z niewielkimi mniejszościami szyickimi. Historycznie w Tadżykistanie mieszkały również społeczności żydowskie, które w XX wieku emigrowały głównie do Izraela i USA.
Tradycyjne Zajęcia
Tradycyjne źródła utrzymania Tadżyków obejmowały rolnictwo i ogrodnictwo, a obecnie są oni zatrudnieni w różnych sektorach gospodarki, w tym przemyśle.
