|commons = Category:Tadeusz Piskor
|wikiźródła =
|wikicytaty =
}}
1916]]
, gen. Jan Romer, gen. Lucjan Żeligowski, gen. Edward Śmigły-Rydz, gen. Aleksander Osiński. Drugi rząd od lewej: NN, mjr Aleksander Prystor, gen. Józef Rybak, gen. Leonard Skierski, gen. Tadeusz Piskor, płk Tadeusz Kasprzycki]]
, płk Mieczysław Mozdyniewicz, adm. Józef Unrug, gen. Tadeusz Piskor, płk Władysław Smolarski, kmdr Marian Majewski]]
na Cmentarzu Wojennym 1939]]
w Warszawie, kwiecień 2012]]
Tadeusz Ludwik Piskor (ur. 1 lutego 1889 w Borze, zm. 22 marca 1951 w Londynie) – generał dywizji Wojska Polskiego, szef Sztabu Głównego (1926–1931), dowódca Armii „Lublin” w kampanii wrześniowej 1939 roku.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Władysława, inżyniera hutnika, i Julii z Zagórskich. Absolwent Gimnazjum gen. Pawła Chrzanowskiego w Warszawie (1907). W 1908 rozpoczął studia na Wydziale Nauk Ścisłych Instytutu Politechnicznego w Liège w Belgii. W 1910 przeniósł się do Lwowa, kontynuując studia (1909–1913) na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Lwowskiej.
W Belgii był współzałożycielem Związku Walki Czynnej (1909). We Lwowie był nadal związany z ruchem niepodległościowym (ZWC). 15 października 1912 wstąpił do Związku Strzeleckiego, w którym ukończył kurs oficerski (1912). Był jednym z oficerów ulubionych przez komendanta Józefa Piłsudskiego, z rąk którego otrzymał znak oficerski „Parasol”. 1 listopada 1913 został komendantem szkoły podoficerskiej.
26 sierpnia 1914 wstąpił do Legionów Polskich. Początkowo służył w sztabie I Brygady, a następnie dowodził kompanią w VI Batalionie. Na froncie wykazał talent dowódczy, toteż szybko awansował (dowódca VI batalionu, II batalionu w 1 pułku piechoty i II batalionu w 5 pułku piechoty, a także przejściowo szef sztabu, a następnie I oficer sztabu I Brygady). W grudniu 1914 został ranny. W czasie służby w Legionach Polskich awansował na porucznika (29 września 1914) i kapitana (5 marca 1915). W lipcu 1917, po kryzysie przysięgowym, został internowany w obozie w Beniaminowie. W czasie pobytu w obozie zachowywał niezwykle godną i patriotyczną postawę, w wyniku czego był przez władze niemieckie szykanowany), VIII B Silberberg, IV C Colditz, X C Lübeck i VI B Dössel (był komendantem tajnej organizacji wojskowej, wchodzącej w struktury AK).
Po uwolnieniu 30 kwietnia 1945 wyjechał do Wielkiej Brytanii i osiadł w Londynie. Od 2 lipca 1945 pozostawał w dyspozycji szefa Sztabu Naczelnego Wodza. Był mocno schorowany, ale mimo to działał w Komisji Historycznej Sztabu Głównego i przewodniczył Komisji ds. Żołnierzy 1939.
Zmarł 22 marca 1951 w Londynie, pochowany początkowo na cmentarzu St. Mary’s w Kensal Green. 23 września 1990 urna z prochami spoczęła w Tomaszowie Lubelskim. Grób symboliczny znajduje się na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 84-6-19/20).
Życie prywatne
Tadeusz Piskor był dwukrotnie żonaty. Pierwsza żona, poślubiona w 1921 roku w warszawskim kościele ewangelicko-reformowanym Maria Wacława z Rudnickich 1. voto Saska zmarła w latach 30. Z tego związku urodziła się córka, która zmarła w dzieciństwie. W 1940 ożenił się per procura z Lucyną z Kacperskich, z którą miał syna Jerzego (George), urodzonego w 1946 w Londynie. Jerzy (George) Piskor w 1968 ukończył kierunek elektryczny w Królewskiej Szkole Wojskowej w Kingston.
Publikacje
* Wyprawa wileńska, Warszawa 1919.
* Gra wojenna z dwoma zadaniami taktycznymi, Warszawa 1919.
* System trójdzielny w organizacji wyższych jednostek wojskowych, Warszawa 1920.
* Działania dywizji kawalerii na Ukrainie od 20 IV do 20 VII 1920, Warszawa 1926.
* Myśl manewru znad Wieprza, „Niepodległość” 1951, t. 3.
* Piłsudski i Lwów, „Wiadomości”, 1951, nr 268.
Ordery i odznaczenia
* Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari nr 125
* Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 59 (1921)
* Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1937)
* Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (9 listopada 1926)
* Krzyż Niepodległości (20 stycznia 1931)
* Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)
* Krzyż Walecznych (czterokrotnie, po raz pierwszy w 1921)
* Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 24 maja1929, 10 czerwca 1939)
* Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
* Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
* Złota Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej I stopnia
* Znak oficerski „Parasol”
* Odznaka „Znak Pancerny”
* Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych (12 maja 1936)
* Order Świętego Sawy I klasy (Jugosławia, 1929)
* Order Korony Rumunii I klasy (Rumunia, 1928)
* Order Krzyża Orła I klasy (Estonia, 1932)
* Order Miecza II klasy (Szwecja)
* Order Wschodzącego Słońca II klasy (Japonia)
* Order Białej Róży Finlandii II klasy (Finlandia)
* Order Lwa Białego II klasy (Czechosłowacja)
* Order Trzech Gwiazd II klasy (Łotwa, 1928)
* Order Karola I II klasy (Rumunia)
* Order Legii Honorowej II i III klasy (Francja)
* Order Leopolda III klasy z mieczami (Belgia)
* Order Krzyża Wolności III klasy (Estonia)
* Order Orła Białego III klasy (Jugosławia)
* Order Gwiazdy Rumunii III klasy (Rumunia)
* Order Legii Honorowej V klasy (Francja)
Awanse
* podporucznik – 1912
* porucznik – 29 IX 1914
* kapitan – 5 III 1915
* major – 4 XI 1918
* pułkownik – 1 IV 1919 lub 1 VI 1919
* gen. brygady – 1 VII 1923
* gen. dywizji – 1 I 1928
