Tadeusz Olszański
Tadeusz Olszański, znany również pod pseudonimami Simenfalvy, T.O. i tad., był polskim dziennikarzem, publicystą oraz tłumaczem. Urodził się 28 sierpnia 1929 roku w Stanisławowie, a zmarł 22 września 2023 roku w Piasecznie.
Życiorys
Olszański wychował się na Pokuciu, a w czasie II wojny światowej przebywał jako uchodźca na Węgrzech, gdzie ukończył polskie gimnazjum. W 1952 roku ukończył studia dziennikarskie na Uniwersytecie Warszawskim. Specjalizował się w tematyce węgierskiej oraz sporcie.
W latach 60. kierował działem sportowym w redakcji „Sztandaru Młodych” oraz pracował w „Sportowcu”, Telewizji Polskiej i Krajowej Agencji Wydawniczej. Relacjonował sześciokrotnie igrzyska olimpijskie, począwszy od Rzymu w 1960 roku do Moskwy w 1980 roku.
W latach 1986-1990 pełnił funkcję dyrektora Ośrodka Kultury Polskiej w Budapeszcie. W 1990 roku rozpoczął pracę jako korespondent Polskiego Radia i Telewizji w Węgrzech oraz Jugosławii. Do końca życia był publicystą tygodnika „Polityka”. Olszański był odznaczany, w tym Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi Republiki Węgierskiej w 2009 roku oraz Medalem 100-lecia Polskiego Komitetu Olimpijskiego w 2021 roku.
Twórczość
Olszański jest autorem wielu książek, w tym:
- Pięć olimpijskich kółek (1967)
- Nobel dla papryki (1978)
- Czas igrzysk. Od Aten do Moskwy (1980)
- Podróże z łyżką i widelcem (1994)
- Igrzyska osobiście (2021)
- Było, minęło, zostało w pamięci (2022, autobiografia)
Tłumaczenia
Olszański dokonał także wielu tłumaczeń literatury węgierskiej, w tym:
- Béla Rajki, Technika pływania (1959)
- Miklós Nyiszli, Pracownia doktora Mengele (1966)
- Ferenc Molnár, Chłopcy z Placu Broni (1989)
Podsumowanie
Tadeusz Olszański pozostawił po sobie bogaty dorobek zarówno w dziedzinie dziennikarstwa, jak i literatury, wpływając na polską kulturę i sport przez wiele lat swojej kariery.
