„`html
Tadeusz Kurcyusz
Tadeusz Kurcyusz, ps. „Fiszer”, „gen. Mars”, „Morski”, „Żegota” (15 października 1881 – 1944) był pułkownikiem dyplomowanym artylerii inżynierem Wojska Polskiego oraz Komendantem Głównym Narodowych Sił Zbrojnych.
Życiorys
Urodził się w Warszawie jako syn inżyniera Ludwika Kurcyusza i Michaliny z Fiszerów. W 1909 roku uzyskał dyplom inżyniera w Liège. Od 1914 służył w armii rosyjskiej, a od 1917 był oficerem sztabu I Korpusu Polskiego na Wschodzie. Po przydzieleniu do Wojska Polskiego w listopadzie 1918, zajmował różne ważne stanowiska, w tym szefa adiutantury Sztabu Generalnego oraz szefa Oddziału IV Sztabu Generalnego.
W latach 1926-1931 dowodził 26. i 27. pułkiem artylerii polowej. Po przejściu w stan spoczynku, angażował się w działalność konspiracyjną. Od połowy 1940 roku był członkiem Tajnej Armii Polskiej, a następnie brał udział w strukturach Narodowych Sił Zbrojnych.
W 1942 roku aresztowany i osadzony na Pawiaku, został wykupiony w grudniu tego samego roku. Od 1943 do śmierci w 1944 roku był dowódcą NSZ. Pośmiertnie awansowany na generała brygady NSZ.
Rodzina
Tadeusz Kurcyusz był dwukrotnie żonaty. Z pierwszą żoną Eugenia Thieme miał córkę Irenę. Po jej śmierci ożenił się z Zofią Ziegler.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
- Złoty Krzyż Zasługi (1925)
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Złoty Krzyż Narodowego Czynu Zbrojnego (pośmiertnie, 1944)
- Krzyż Komandorski Orderu Korony Rumunii
- Krzyż Komandorski Orderu Orła Białego (Jugosławia)
- Medal Zwycięstwa
Przypisy i bibliografia
Kurcyusz jest pamiętany jako ważna postać w historii Polski, a jego odznaczenia świadczą o jego zasługach. Informacje o nim można znaleźć w „Roczniku Oficerskim” z lat 1924 i 1928.
„`