Tacyt
Marcus Claudius Tacitus (ur. około 200 w Interamnie, zm. latem 276 w Tarsie lub Tyanie) był cesarzem rzymskim, który panował od jesieni 275 do lata 276 roku naszej ery. Pochodził z rodziny senatorskiej, a jego przodkiem był historyk Publiusz Korneliusz Tacyt. Jego przyrodnim bratem był Florian, który został jego następcą.
Kariera polityczna
Przed objęciem władzy cesarskiej niewiele wiadomo o jego karierze, jednak w 273 roku pełnił urząd konsula, co świadczy o jego wpływach. Po śmierci cesarza Aureliana, senat, pod presją legionów iliryjskich, wybrał Tacyta, traktując jego panowanie jako tymczasowe rozwiązanie. Po objęciu władzy ukarał śmiercią spiskowców odpowiedzialnych za zamach na poprzednika.
Rządy i polityka
Tacyt, zdając sobie sprawę z zależności od armii, regularnie wypłacał żołd, często korzystając z własnych środków finansowych. Na monetach, które emitował, umieszczał hasła podkreślające jego rolę jako opiekuna żołnierzy, takie jak Conservator Militum i Fides Militum. Był postrzegany jako uosobienie tradycyjnych cnót rzymskich, skromny i oszczędny, przeciwny nadmiarowi i naruszaniu obyczajów.
Wyprawa i śmierć
W 276 roku Tacyt podjął wyprawę do Cylicji, gdzie zmagał się z najazdem Gotów i Alanów. Kampania zakończyła się sukcesem, co upamiętniono monetami z inskrypcją Victoria Gothica. Niestety, w lipcu tego samego roku, po zaledwie 10 miesiącach panowania, zmarł w niejasnych okolicznościach – według różnych źródeł przyczyną mogła być choroba lub zamach.
Podsumowanie
Tacyt był cesarzem, który starał się zachować równowagę między autorytetem a potrzebami armii. Jego krótka kadencja została naznaczona walką z najazdami oraz próbą utrzymania tradycyjnych wartości rzymskich.
