Szymon Gawłowicki (zm. po 1686) – duchowny, poeta religijny oraz absolwent Uniwersytetu Padewskiego, związany z Płockiem i Pułtuskiem.
Życiorys
Szymon Gawłowicki był księdzem, który pełnił funkcję kanonika pułtuskiego w 1678 roku, a w 1686 roku był kanonikiem zarówno płockim, jak i pułtuskim. Pomimo starań o uzyskanie większych przywilejów duchownych, prawdopodobnie pozostał na wymienionych stanowiskach do swojej śmierci po roku 1686.
Twórczość
Gawłowicki jest autorem epopei oktawą pt. Jezus Nazareński, Syn Ojca Przedwiecznego wcielony albo Jeruzalem niebieska przezeń wyzwolona, która składa się z 20 pieśni. Utwór, inspirowany Gofredem Piotra Kochanowskiego, stanowi wierszowaną interpretację biblijnych historii zbawienia. Reprezentuje tzw. mesjadę, religijną formę eposu, popularną w Polsce w okresie baroku. Poemat wydano w Warszawie w 1686 roku w drukarni K. F. Schreibera.
Bibliografia
- Bibliografia Literatury Polskiej – Nowy Korbut, t. 2 Piśmiennictwo Staropolskie, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1964, s. 186
Linki zewnętrzne
Kategoria: Absolwenci Uniwersytetu w Padwie, Duchowni katoliccy I Rzeczypospolitej, Kanonicy płockiej i pułtuskiej kapituły, Polscy poeci i pisarze barokowi.
