Szwabia – kraina historyczna
Szwabia (niem. Schwaben) to niemiecka kraina historyczna, której charakterystycznym elementem jest dialekt szwabski, uznawany za odrębny język.
Obszar
Szwabia obejmuje wschodnią część Badenii-Wirtembergii oraz zachodnią część Bawarii, znaną jako Rejencja Szwabia (niem. Regierungsbezirk Schwaben). Jest to kraina kulturowa, a nie jednostka polityczna, co sprawia, że granice Szwabii nie są ściśle wytyczone. W średniowieczu Szwabia rozciągała się od Wogezów i Alzacji na zachodzie do rzeki Lech na wschodzie, obejmując także część współczesnej Szwajcarii i Austrii na południu.
Historia
Wczesne średniowiecze to czas, gdy Szwabia była terytorium plemienia Alemanów, a następnie weszła w skład państwa Franków po bitwie pod Tolbiac w 496 roku. W średniowieczu obszar ten obejmował również tereny dzisiejszej Szwajcarii i Alzacji.
W 1488 roku Habsburgowie zainicjowali sojusz południowych miast niemieckich, znany jako Związek Szwabski, który stał się jedną z głównych sił w południowych Niemczech, obok Szwajcarów i księstwa Bawarii. Po wojnie szwabskiej w 1499 roku Związek Szwajcarski zyskał trwałą supremację w południowej Szwabii.
W 1519 roku Związek Szwabski uniezależnił się od książąt Wirtembergii, jednak zakończył swoje istnienie w 1533 roku w wyniku konfliktów religijnych związanych z reformacją.
