Szkoła lwowsko-warszawska

Szkoła lwowsko-warszawska

Szkoła lwowsko-warszawska to znaczący polski ośrodek filozoficzny, który powstał pod koniec XIX wieku dzięki Kazimierzowi Twardowskiemu we Lwowie i rozwijał się w Warszawie. W okresie międzywojennym osiągnął szczyt swojej działalności, jednak po II wojnie światowej jego istnienie dobiegło końca. Wpływ szkoły trwał jednak dalej, a jej metodyka była kontynuowana przez wielu polskich filozofów, w tym Alfreda Tarskiego, Kazimierza Ajdukiewicza i Tadeusza Kotarbińskiego.

Początki

Kazimierz Twardowski, po uzyskaniu habilitacji w 1895 roku, został profesorem filozofii na Uniwersytecie Lwowskim. Skupiał się na stworzeniu silnego ośrodka filozoficznego w Polsce, przyciągając wielu utalentowanych uczniów i kształcąc ich w różnych dziedzinach, w tym logice, etyce i teorii poznania. Jego styl nauczania cechował się jasnością i precyzją, co stało się fundamentem dla jego uczniów.

Warszawa

Po wybuchu I wojny światowej część kadry lwowskiej przeniosła się do Warszawy, gdzie Jan Łukasiewicz objął stanowisko profesora na Uniwersytecie Warszawskim. Razem z Stanisławem Leśniewskim rozwijali logikę matematyczną, przyciągając wielu przyszłych filozofów i matematyków. W Warszawie rozpoczęli także wykłady, które stały się popularne wśród studentów.

Wojna

Wojna miała tragiczne konsekwencje dla szkoły. Wiele osób związanych z nią, szczególnie Żydów, zginęło lub emigrowało. Kazimierz Twardowski zmarł w 1938 roku i nie doczekał tego dramatycznego okresu. Wszyscy, którzy przeżyli, stawiali czoła trudnościom okupacji.

Dokonania

Szkoła lwowsko-warszawska wyróżniała się metodologicznym podejściem do filozofii, które łączyło różne dziedziny naukowe. Jej przedstawiciele często polemizowali ze sobą, co prowadziło do rozwoju myśli filozoficznej w Polsce. Wartością centralną było dążenie do obiektywizmu i empiryzmu.

Znaczenie szkoły

Szkoła miała ogromny wpływ na polską filozofię oraz na międzynarodową, zwłaszcza w dziedzinie logiki. Idee Tarskiego dotyczące prawdy są wciąż badane. Jej metodologia przetrwała nawet w trudnych czasach PRL-u, a współcześnie badania nad jej spuścizną prowadzą filozofowie tacy jak Jan Woleński.

Przedstawiciele

• Kazimierz Twardowski
• Alfred Tarski
• Kazimierz Ajdukiewicz
• Tadeusz Kotarbiński
• Stanisław Leśniewski

Bibliografia

• Jacek Jadacki, Semiotyka Szkoły Lwowsko-Warszawskiej. W: Michał Hempoliński (red.), Polska filozofia analityczna, Wrocław 1987.
• Jan Woleński, Szkoła lwowsko-warszawska w polemikach, Warszawa 1997.
• Jerzy Bobryk, Twardowski. Teoria działania, Warszawa 2002.