„`html
Szczygieł (Carduelis carduelis)
Szczygieł to mały ptak z rodziny łuszczakowatych, występujący głównie w Europie, Azji Mniejszej i Afryce Północnej. Jest częściowo osiadły, a w niektórych regionach wędrowny. W Polsce jest gatunkiem licznie występującym, o nierównomiernym zagęszczeniu.
Występowanie
Szczygieł zamieszkuje obszary od atlantyckich wysp po środkową Azję oraz Afrykę Północną. Wiosną ptaki wracają na tereny lęgowe, a niektóre populacje są introdukowane w Australii, Nowej Zelandii i Ameryce Południowej.
Charakterystyka
Dorosły szczygieł wyróżnia się karminowoczerwoną maską na głowie, czarnym wierzchem oraz białymi policzkami. Upierzenie grzbietu ma kasztanowobrązowy kolor, a brzuch jest biały. Młode ptaki nie mają charakterystycznych rysunków głowy. Szczygieł jest ptakiem aktywnym, lata szybko i falistym torem.
Dymorfizm płciowy
Obie płci są podobne, ale samiec ma bardziej intensywną czerwoną maskę, natomiast samica nosi maskę o ciemnopomarańczowym kolorze. Różnice te są trudne do zauważenia w terenie.
Wymiary
- Długość ciała: 12,5–14 cm
- Średnia długość życia w naturze: 2 lata
- W niewoli: do 25 lat
Gniazdo
Szczygieł buduje gniazda w koronach drzew i krzewów, używając gałązek, traw i mchu. Wysiadywaniem jaj zajmuje się samica przez 12–13 dni.
Pożywienie
Ptak ten żywi się głównie nasionami chwastów, a w okresie wiosennym i letnim także owadami. Odnotowano, że zjada nasiona przynajmniej 152 gatunków roślin.
Status i ochrona
Zgodnie z IUCN, szczygieł jest gatunkiem najmniejszej troski (LC) z populacją szacowaną na 101–155 milionów dorosłych osobników. W Polsce jest objęty ścisłą ochroną i jego liczebność maleje. Na Czerwonej liście ptaków Polski również klasyfikowany jest jako gatunek najmniejszej troski.
Kultura i symbolika
Szczygieł często pojawia się w sztuce, a jego obecność w chrześcijaństwie symbolizuje mękę Jezusa z powodu preferencji pokarmowych związanych z ostami.
„`
