Szarlotta, Wielka Księżna Luksemburga
Szarlotta, właściwie Charlotte Adelgonde Élisabeth Marie Wilhelmine, urodziła się 23 stycznia 1896 roku w zamku Berg, a zmarła 9 lipca 1985 roku w Fischbach. Była ostatnią monarchinią Luksemburga z dynastii Nassau.
Objęcie tronu i rodzina
Szarlotta została wielką księżną 14 stycznia 1919 roku, po abdykacji swojej siostry, Marii Adelajdy. W referendum z 22 września 1919 roku, 77,8% głosujących opowiedziało się za kontynuacją monarchii. 6 listopada 1919 roku poślubiła księcia Feliksa Burbon-Parmeńskiego, z którym miała pięcioro dzieci:
- Jan (1921–2019) – wielki książę Luksemburga w latach 1964–2000
- Elżbieta Hilda (1922–2011) – żona księcia Hohenberg, Franciszka
- Maria Adelajda (1924–2007) – żona hrabiego Karola Józefa Henckel von Donnersmarcka
- Maria Gabriela (1925–2023) – żona Knuda hrabiego Holstein-Ledreborg
- Karol (1927–1977) – mąż Joan Dillon
- Alix (1929–2019) – żona księcia Antoniego Marii Joachima de Ligne
Działalność w czasie II wojny światowej
W 1932 roku Szarlotta została odznaczona Orderem Orła Białego. Podczas niemieckiej inwazji na Luksemburg 10 maja 1940 roku, księżna wraz z rodziną emigrowała najpierw do Francji, następnie do Montrealu, a później do Londynu. Jej postawa zyskała uznanie poddanych, a po wojnie wróciła do Luksemburga w 1944 roku.
Abdykacja i śmierć
12 listopada 1964 roku Szarlotta abdykowała na rzecz swojego syna, Jana, który podczas wojny służył w armii brytyjskiej. Zmarła na raka 9 lipca 1985 roku w Fischbach.
Odznaczenia
Szarlotta była odznaczona wieloma orderami, w tym:
- Orderem Orła Białego
- Orderem Korony Dębowej
- Orderem Chrystusa (Portugalia)
- Orderem Świętego Andrzeja (Imperium Rosyjskie)
- Orderem Zasługi Adolfa Nassauskiego
