„`html
Szalom Asz – Biografia
Szalom Asz (jid. שלום אַש), urodził się 1 listopada 1880 roku w Kutnie, a zmarł 10 lipca 1957 roku w Londynie. Był polsko-żydowskim prozaikiem, dramaturgiem i eseistą piszącym w języku jidysz.
Wczesne Życie i Edukacja
Szalom Asz wyróżniał się od rodzeństwa, a jego ojciec przygotowywał go do roli rabina. Miał doskonałego nauczyciela Tory, nauczył się czytać po polsku, niemiecku i rosyjsku. Lektura „Księgi pieśni” Heinego otworzyła go na literaturę nieżydowską, co doprowadziło do wykluczenia go z gminy żydowskiej w wieku 17 lat.
Początkowo pracował jako nauczyciel, a później pisał listy dla osób niepiśmiennych. W tym czasie zainteresował się literaturą i ruchem syjonistycznym.
Kariera Literacka
W 1900 roku, przy wsparciu Icchaka Lejba Pereca, opublikował swoje pierwsze opowiadanie. Po przeprowadzce do Warszawy, w 1902 roku wydał zbiór nowel „W złym czasie”. W 1908 roku uczestniczył w konferencji syjonistycznej w Czerniowcach, a po I wojnie światowej osiedlił się w USA, gdzie uzyskał obywatelstwo.
W 1932 roku otrzymał Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski za osiągnięcia literackie. W latach 30. stworzył trylogię, której pierwsza część, „Mąż z Nazaretu”, wywołała kontrowersje.
Ostatnie lata życia spędził w Bat Jam w Izraelu, a w latach 1946 i 1947 był nominowany do Literackiej Nagrody Nobla.
Wybrane Dzieła
- W złym czasie
- Bóg Zemsty (1906)
- Mąż z Nazaretu (1939)
- Apostoł (1943)
- Płonący cierń (1946)
- Narodziny Hitlera (1946)
- Mojsze (1951)
Podsumowanie
Szalom Asz był istotną postacią w literaturze jidysz, której twórczość poruszała ważne tematy społeczne i kulturowe. Jego prace, w tym dramat „Bóg zemsty”, przyniosły mu uznanie i kontrowersje, a jego życie i twórczość pozostają ważnym elementem dziedzictwa literackiego.
„`
