Szalejów Górny
Szalejów Górny to wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Kłodzko, w zachodniej części Kotliny Kłodzkiej. W przeszłości wieś obejmowała przysiółek Miednica, który obecnie jest wyludniony.
Położenie
Wieś ma charakter łańcuchowy i znajduje się pomiędzy Szalejowem Dolnym na wschodzie a Wolanami na zachodzie, na wysokości 325–350 m n.p.m.
Podział administracyjny
W latach 1975–1998 Szalejów Górny administracyjnie przynależał do województwa wałbrzyskiego.
Historia
Początki osady sięgają pierwszej połowy XIII wieku, a w 1269 roku istniał tu już kościół. W 1350 roku miejscowość została zakupiona przez arcybiskupa Arnoszta z Pardubic i przekazana augustianom z Kłodzka. W trakcie wojen husyckich wieś była złupiona, ale szybko odbudowała się. W szczytowym okresie Szalejów Górny miał aż jedenastu właścicieli. W 1527 roku przeszedł pod zarząd klasztoru jezuitów w Kłodzku.
Podczas wojny o sukcesję bawarską, w 1778 roku, zbudowano fort, który miał pełnić rolę posterunku obserwacyjnego. Fort został zaatakowany przez wojska austriackie w styczniu 1779 roku, ale jego obrona skutecznie uchroniła twierdzę kłodzką przed zdobyciem.
W 1840 roku wieś posiadała m.in. dwór Rübischhof, kościół, szkołę oraz kilka wytwórni starki. Po 1945 roku Szalejów Górny pozostał dużą wsią rolniczą z rozwiniętą infrastrukturą.
Zabytki
W Szalejowie Górnym znajduje się kilka obiektów wpisanych do wojewódzkiego rejestru zabytków, w tym:
- Kościół pw. św. Jerzego z drugiej połowy XIV wieku, z gotycką Pietą i Madonną oraz barokowymi obrazami.
- Dzwonnica z 1683 roku.
- Mur obronny cmentarza z pierwszej połowy XV wieku.
- Kaplica z XVIII/XIX wieku.
- Budynek bramny z XV wieku.
- Pałac z 1916 roku.
- Dom zarządcy folwarku z XVIII/XIX wieku.
- Spichlerz z końca XVII wieku, przebudowany w XVIII/XIX wieku.
