Szachownica cesarska
Szachownica cesarska (Fritillaria imperialis) to cebulowa roślina ozdobna z rodziny liliowatych (Liliaceae). Występuje naturalnie w południowej Azji, od Wyżyny Irańskiej do północnych Indii, a w Polsce jest popularnie uprawiana w ogrodach.
Morfologia
- Łodyga: Wzniesiona, prosta, osiągająca do 1 m wysokości, obficie ulistniona.
- Liście: Lancetowate, zaostrzone, zgrupowane nad kwiatami na szczycie łodygi.
- Kwiaty: Dzwonkowate, zwisłe, zebrane w okółek, w kolorach ciemnoceglastym, pomarańczowym lub żółtym.
Biologia i ekologia
Kwitnie na przełomie kwietnia i maja. Roślina jest trująca i wydziela nieprzyjemny zapach, który odstrasza nornice oraz myszy, chroniąc cebulki przed zjedzeniem.
Zastosowanie
- Roślina ozdobna: Uprawiana w Europie od XVI wieku, często sadzona w rabatach i ogrodach skalnych.
- Roślina lecznicza: Historycznie stosowana w ziołolecznictwie.
Uprawa
Szachownica cesarska preferuje żyzne, przepuszczalne gleby o obojętnym pH. Najlepiej rośnie w pełnym słońcu lub w lekkim cień. Jest wrażliwa na wiosenne przymrozki. Rozmnaża się przez cebulki przybyszowe, które oddziela się od cebul matecznych i przechowuje w wilgotnym torfie. Sadzenie cebulek odbywa się we wrześniu.
Przypisy i bibliografia
- Kategoria:Liliowate
- Kategoria:Ozdobne byliny ogrodowe
- Kategoria:Rośliny trujące
- Kategoria:Taksony opisane przez Karola Linneusza